Kan een kat tv kijken?
Mijn kat zit vaak naar de tv te staren. Nou vroeg ik mij af, ziet de kat de beelden op de televisie hetzelfde als wij?
11.7K
11.7K keer bekeken
DvK
een jaar geleden
'... of zien zichzelf in een spiegel, zonder zichzelf te herkennen,' lees ik in een antwoord hierboven. Maar er is nog een optie:
'... of zien zichzelf in een spiegel én herkennen zichzelf!' Dat laatste was het geval bij mijn kat Poekie, die vijf jaar geleden is overleden. Ik heb haar ooit opgepakt en ben met haar voor een grote spiegeldeur van mijn kledingkast gaan staan. Ze keek naar zichzelf in de spiegel en was in eerste instantie wat ongemakkelijk. Daarna keek ze naar mij in de spiegel. Daarna naar mij in het echt, die haar vasthield. Toen weer naar mijn spiegelbeeld. Toen weer naar de poes in de spiegel. Daarna weer naar mij in de spiegel en toen leek plotseling het kwartje te vallen. Ze keek nog een keer naar mij in het echt en toen naar ons samen in de spiegel, zette grote ogen op en begon keihard te spinnen. Ze heeft daarna nog zes jaar geleefd en elke dag als ik wakker werd, kwam ze naar mijn slaapkamer, waar ze me oppikte en voor me uit liep naar mijn 'kledingkastkamer'. Daar wilde ze dat ik haar weer oppakte en vervolgens stonden we elkaar dan minuten lang goedemorgen te wensen, elke dag, zes jaar lang. Als ik er tijd genoeg voor had, zette ik één van de spiegeldeuren open, zodat die een hoek van ongeveer 60 graden vormde met de andere spiegeldeur. Als je daar dan tussen ging staan, zag je jezelf links en rechts in de spiegeldeuren en recht voor je uit (met een naadje tussen de spiegels). En als je schuin naar links keek, zag je jezelf ook, maar dan van de zijkant. En als je schuin naar rechts keek, zag je je andere zij.
En zo maakten we er telkens een spelletje van om elkaar te zoeken in één van de spiegelbeelden. Als we allebei naar links of naar rechts keken, of allebei vooruit, zagen we onszelf en elkaar. Maar als zij schuin naar links keek en ik schuin naar rechts, zag ik mijn eigen zijkant, maar keek ik haar lieve kopje, met haar mooie ogen, recht aan. Reden voor haar om hard te spinnen en voor mij stiekem ook.
Daarna zochten we elkaar dan weer in één van de andere spiegelbeelden. Ik heb echt geen saai leven, maar die momenten van allebei contact maken met jezelf en tegelijk met de ander, horen nu nog steeds tot de meest bijzonder én waardevolle momenten van mijn leven!
'... of zien zichzelf in een spiegel én herkennen zichzelf!' Dat laatste was het geval bij mijn kat Poekie, die vijf jaar geleden is overleden. Ik heb haar ooit opgepakt en ben met haar voor een grote spiegeldeur van mijn kledingkast gaan staan. Ze keek naar zichzelf in de spiegel en was in eerste instantie wat ongemakkelijk. Daarna keek ze naar mij in de spiegel. Daarna naar mij in het echt, die haar vasthield. Toen weer naar mijn spiegelbeeld. Toen weer naar de poes in de spiegel. Daarna weer naar mij in de spiegel en toen leek plotseling het kwartje te vallen. Ze keek nog een keer naar mij in het echt en toen naar ons samen in de spiegel, zette grote ogen op en begon keihard te spinnen. Ze heeft daarna nog zes jaar geleefd en elke dag als ik wakker werd, kwam ze naar mijn slaapkamer, waar ze me oppikte en voor me uit liep naar mijn 'kledingkastkamer'. Daar wilde ze dat ik haar weer oppakte en vervolgens stonden we elkaar dan minuten lang goedemorgen te wensen, elke dag, zes jaar lang. Als ik er tijd genoeg voor had, zette ik één van de spiegeldeuren open, zodat die een hoek van ongeveer 60 graden vormde met de andere spiegeldeur. Als je daar dan tussen ging staan, zag je jezelf links en rechts in de spiegeldeuren en recht voor je uit (met een naadje tussen de spiegels). En als je schuin naar links keek, zag je jezelf ook, maar dan van de zijkant. En als je schuin naar rechts keek, zag je je andere zij.
En zo maakten we er telkens een spelletje van om elkaar te zoeken in één van de spiegelbeelden. Als we allebei naar links of naar rechts keken, of allebei vooruit, zagen we onszelf en elkaar. Maar als zij schuin naar links keek en ik schuin naar rechts, zag ik mijn eigen zijkant, maar keek ik haar lieve kopje, met haar mooie ogen, recht aan. Reden voor haar om hard te spinnen en voor mij stiekem ook.
Daarna zochten we elkaar dan weer in één van de andere spiegelbeelden. Ik heb echt geen saai leven, maar die momenten van allebei contact maken met jezelf en tegelijk met de ander, horen nu nog steeds tot de meest bijzonder én waardevolle momenten van mijn leven!
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.
