Mijn vriendin heeft zelfmoord gepleegd. Wat moet je dan zeggen als je ook gevraagd is iets te vertellen op de begrafenis?

Allereerst: gecondoleerd met het verlies van je vriendin.

Je zou vanuit je hart kunnen spreken.

Natuurlijk over de leuke,persoonlijke momenten die je met haar hebt gedeeld,maar ook dat je begrijpt dat het leven misschien voor haar teveel geworden was,een te grote belasting voor haar was.

Zoiets.

Je zult vanuit jezelf de kracht en woorden moeten vinden om het juiste te zeggen.

Maak desnoods een mooi gedicht waarin je de gevoelens voor/herinneringen aan je vriendin verwoordt.

Héél veel sterkte toegewenst in deze moeilijke momenten.

Wat vreselijk! Mijn medeleven.

Laat het eerst even bezinken, voor zover je daartoe in staat bent. Als je over twee dagen nog steeds het gevoel hebt dat je niet kunt spreken op haar uitvaart, zeg dat dan eerlijk tegen de mensen die jou dat hebben gevraagd.
Ze zullen het echt wel begrijpen. Want woorden schieten vaak tekort in dit soort situaties, daar heeft iedereen begrip voor.

Als je na een dag of twee toch denkt iets kwijt te willen en kunnen, probeer dan iets op papier te zetten over je vriendin. Pak pen en papier en doe net alsof je haar een brief schrijft. Beschrijf je verdriet, je boosheid, je onbegrip en misschien ook wel begrip, je mooiste herinneringen. En probeer haar te typeren: wie was zij, wat was zo karakteristiek aan haar, in welk opzicht was ze uniek? Ga je gevoelens van verdriet enz. daarbij niet uit de weg, laat de mooie woorden maar zitten: schrijf gewoon vanuit je hart.

Als je op de uitvaart bent, kun je je brief gaan voorlezen. Wanneer je echt het idee hebt dat je dat toch niet kan, vraag dan iemand of hij/zij het voor jou en namens jou wil voordragen. Als dat niet kan, zeg dan eerlijk: ik kan dit niet. Je kunt je verhaal dan bijvoorbeeld op de kist leggen of bij het graf.

Misschien kun je helemaal geen woorden vinden om te schrijven of spreken. Laat het dan gaan en voel je daar niet schuldig over. Je kan altijd nog een bloem of iets anders persoonlijks, iets wat jouw vriendin en jou samenbracht, achterlaten. En zelfs dat hoeft niet: iedereen rouwt op zijn eigen manier. Hoe jij dat doet, is geheel aan jou.

Sterkte ermee.

Hier een nuchter antwoord. Als je gaat spreken ben je sowieso een kei. Ga er maar eens aanstaan.
Als je gevraagd bent om te spreken, betekent het niet dat je dat ook moet doen. Als je denkt dat je niet de de goede persoon bent om dat te doen, of dat je het niet redt, doe het dan niet.
Nogmaals, als je het toch gaat doen, petje af.
Wat dan telt: Iedereen weet wat er gebeurd is. Iedereen weet hoe het geëindigd is. Het spookt door alle hoofden van iedereen in de zaal. Het werkt bevrijdend om er over te spreken. Als je wat kunt zeggen over hoe jij dat hebt beleefd en wat je samen hebt meegemaakt, dan kun je iets heel bijzonders neerzetten. Er hangt namelijk een ook een sfeer dat zo een daad egoïstisch is, en dat de overledene niet heeft stil gestaan bij het leed dat ze de nabestaanden aandoet. Door een beeld te schetsen dat zo iemand geen andere keus had dan werk je aan het respect dat een vriendin verdient.
Mijn advies is dus om het niet te negeren. Zij heeft een beslissing genomen, en daarom zitten jullie daar met zijn allen.
Ik heb dit een keer meegemaakt (niet als spreker), en ik verzeker je dat het de goede manier is.
Sterkte en wijsheid gewenst.

Ik voel met je mee. Helaas heb ik dit ook een paar keer meegemaakt. Ik ken jullie verhaal niet. Maar je zegt dat je weet wie ze echt was. Ik zou op de begrafenis daar iets over vertellen. Mensen die kiezen zelf een eind aan hun leven te maken worden vaak als "zielig, treurig geval" gezien, en andere aspecten van hun leven en persoon raken dan buiten beeld. En dat doet hen vaak geen recht. Sterkte.

Ook mee gemaakt helaas ,en ook in de kerk wat verteld.
Was kei moeilijk maar bleef kort bij haar leven en zo eerlijk mogelijk.En wel met deze woorden .Die haar kennen zullen dit begrijpen...........Die haar niet goed kennen is dit onbegrijpelijk.
Wens je heel veel sterkte .

Allereerst gecondoleerd en heel veel sterkte voor jou de komende tijd.

Er zijn geen regels. Als jij vooral fijne herinneringen wilt ophalen, doe dat dan gewoon. Als jij óók wilt zeggen dat jullie een moeilijke laatste tijd hebben gehad, dan kun je dat ook gewoon zeggen.
Je moet helemaal niks, alles wat je zegt is goed, dus laat je leiden door je gevoel.
Ik heb in zo'n situatie meegemaakt dat iemand boos werd op de overledene - pijnlijk, maar begrijpelijk. Daarna werden er ook nog prettige herinneringen opgehaald.

Bedenk of je een verhaal voor je vriendin wilt houden, een afscheidsverhaal voor jezelf, of een soort overzicht voor de aanwezigen. Dat kan je al op weg helpen. Wat voelt het beste voor JOU?
Je kunt het in elk geval niet 'fout' doen. Sterkte!

Ten eerste veel sterkte en gecondoleerd .
Lieve ?????????
Wat moeten wij zeggen ?
Wij kunnen niks zeggen .
Wat moeten wij denken ?
Wij kunnen niet meer denken .
Wij zullen maar niet vragen waarom ?
Daar krijgen wij toch geen antwoord op .
Hoe gaat het verder ?
Dat weten wij niet .
Wat ik wel weet dat mijn allerliefste vriendin is ontnomen .
En wat ik ook weet dat mijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn zonder jou .
Er is in mijn leven een grote leegte ontstaan die niet meer op te vullen is .
Maar de herinnering aan jouw zullen wij altijd in onze gedachten houden .
Rust zacht lieve ??????

Ik weet wie je echt was, voor jou was er geen weg meer terug. ik gun je de rust die je zocht.
De rust die je hier niet kon vinden.
Lieve vriendin, je vergeten is onmogelijk, van je te houden, gaat gewoon door.

Wat is dit erg voor je als eerste wil ik je condoleren met dit verlies.

De eerste vraag die jeje zelf moet afvragen is kan, durf en wil je wel wat zeggen of de begrafenis.Tip als je het doet kijk dan niet de zaal in maar hou de aandacht bij wat je hebt opgeschreven.

En voor wie wil je wat zeggen voor doe je het dan voor je zelf of voor je vriendin of voor haar familie.

Voor 2 weken terug ben ik ook een dierbaar persoon verloren en heb ik gesproken in een hele volle kerk waar dacht ik 200 mensen zaten.Ik heb vanuit mijn hart geschreven en heb het in gedeeltes gedaan en heb de dingen benoemd wat voor mij waarde had en wat ik zelf wilde vertellen.Dit persoon was ook depressief maar dat heb ik niet in mijn verhaal laten terug komen nee meer de dingen zoals ik mij hem wilde herinneren.Misschien wil jij wel de dingen vertellen over zelfmoord en depressie als jij daar achter staat dan moet je dat doen!En waarom ook niet je hoeft toch niet altijd postief over iemand te zijn elk persoon heeft negatieve en postieve kanten.

Wat ik je nog wel meegeven is dat je na die tijd heel veel reacties krijgt en mensen die je niet kent gaan bedanken voor de mooie woorden die je hebt gesproken.Op een gegeven moment wist ik echt niet meer waar ik moest kijken.Hier was ik niet op voor bereid.Je hebt het dan gezegt en dan ook nog zoveel reacties, hou hier ook rekening mee.

Ging het om een jong iemand?

De datum die ze gekozen heeft vindt ik wel bijzonder moet ik zeggen.

Als je vriendin een afscheidsbrief heeft geschreven dan kun je misschien daar stukjes uit halen en in je brief verwerken.

Ik wens je succes met alles en denk vooral er goed over na !

aangezien het je vriendin was en niet je vrouw,zullen de ouders eerst het woord nemen.
ik ben heel nuchter in .

als ze je wat verteld had zou je dat kunnen delen als het niet schokkend is.

misschien is er een afscheidsbrief.

wat zou je de gasten moeten vertellen het lijkt mij privé.

het is gezellig samenzijn ,wat drinken,over haar leuke dingen enz..

of alles wat je meegemaakt hebt ,als de gasten geinteresseerd zijn.