Zijn mensen bang voor mensen?

Question

In een drukke winkelstraat lopen veel mensen door en langs elkaar.
Houden keurig afstand van elkaar, als het echter drukker wordt , wordt ook de afstand onderling minder.
Wordt het nog drukker dan lopen de mensen vaak tegen elkaar aan.
Maar in een smalle steeg, waar je iemand vanaf de andere kant tegemoet loopt, ga je, je ineens ongemakkelijk voelen.
Zo-ook een lift waar je in stapt en er staat al een persoon in, de een kijkt naar rechts en de ander naar links.
Waarom gedragen we ons zo , juist als er weinig mensen zijn?

 · Accepted Answer

Ieder mens heeft een soort van "eigen ruimte"of energie om zich heen. 
Het "betreden" van iemands ruimte bijvoorbeeld in een volle treincoupe naast iemand gaan zitten levert niet zelden in eerste instantie een beetje raar gevoel op.
De treincoupe, de lift, het zijn ruimtes waaruit we niet zo maar een,twee,drie kunnen ontsnappen. We zijn dus verplicht in die ander zijn ruimte of energie te blijven. En die ander in de onze. 
De "ruimte" die wij van de ander ervaren heeft vaak met uitstraling, geur en lichaamstaal te maken!
Als je buiten op straat loopt in een enorme massa of in een groep mensen zijn de meeste mensen in staat zich nog steeds die eigen ruimte toe te eigenen. Kijk maar hoe mensen waar je vlak langs staat je aankijken alsof ze je niet zien. In principe blijven mensen op hun hoede, maar buiten heb je nog de vrijheid om ergens weg te kijken. Je kunt anoniem blijven door geen oogkontakt te maken.
In een smalle straat of steeg, is iets raars aan de hand, je bent buiten, je hoeft elkaar niet aan te raken, maar toch kom je heel dicht bij elkaars ruimte of energie in de buurt. Je kunt niet anoniem opgaan in de massa, die is er niet, je kunt ook niet weglopen ondanks de aanwezige ruimte, dus wat moet je dan, je voelt je opgelaten. In de lift kun je niet anders, de massa geeft je anonimiteit,maar in het steegje is geen van beiden van toepassing.
Mijn moeder loste dat altijd op door altijd wat te zeggen,het maakt een opening in de "ruimte" van die 
ander. Het was daarna dan ook legitiem om langs elkaar heen te lopen, je had elkaars ruimte even geopend, maar die ander niet binnengelaten.
Deze redenering is zonder het onderstaande eigenlijk al zeer verklarend.
Er is ook nog een theorie dat mensen een aura hebben,  hun eigen energieveld dus, soms gaan die energievelden moeiteloos in elkaar op, soms botst het enorm. Er zijn ook mensen die in een massa mensen enorm moe worden, want zij kunnen niet zo goed hun energieveld afsluiten. Zij worden gehinderd door die andere energievelden verondersteld men. Zo-iets zou dus ook op kunnen gaan in een lift of treincoupe. Degen die aura's serieus nemen, en ze ook kunnen waarnemen zeggen dat wanneer iemand besluit zich open te stellen voor ander, je dat kon zien aan de aura die zich dan opende! 
Zijn mensen bang voor andere mensen? Om een heleboel redenen zou dat zomaar kunnen, maar ook zouden bovenstaande overwegingen aannemelijk kunnen zijn.

 · Answer

Als we opgaan in de menigte, dan voelen we ons vaak goed. We hebben geen reden dat iemand ons in de gaten houdt en ons zal afkeuren. Dit zorgt voor makkelijk gedrag, je hebt niets te vrezen.

Als we gedwongen worden om een bepaalde tijd heel direct met iemand te maken te hebben, dan vinden we dat over het algemeen vaak eng. Er is niemand anders dus andermans blik richt je tot enkel jou. En die blik kan veelzeggend zijn. En kan ook afkeurend zijn. En daardoor ook vaak eng.

Er zijn mensen die het prettig vinden, bijvoorbeeld mijn moeder, die is zo spontaan en enthousiast, die knoopt meteen een gesprek aan. Maar dat is zeker niet voor iedereen weggelegd.

Het voorbeeld wat je noemt, met het staan in de lift, is een extremer voorbeeld. Het maakt namelijk niet veel uit of je daar met 2 man staat of met 12 man. Het enge komt voort uit het feit dat je niet zomaar uit de lift kunt ontsnappen. Iemand kan je raar aankijken en dat is eng. En misschien wil diegene wel iets van je, ENG!

Ik herken hetgeen je beschrijft maar al te goed. Als ik hier door de rustige straat naar het centrum stap, durven veel mensen je niet goed aan te kijken. Je kunt dit makkelijk doorbreken, door standaard in ieder geval zelf iets te zeggen. Dan sta je in ieder geval open naar de wereld toe. Dat maakt het minder eng. Ga je daarna het centrum in, dan ga je weer op in de menigte en o, wat voelt dat heerlijk.

 · Answer

Het is onprettig als iemand in je intieme zone stapt. 
Er zijn voor dat soort intermenselijk gedrag bepaalde "afspraken" Er is de intieme zone tot 30 tot 50 cm er is de interpersoonlijke zone waarin 2 tot 6 mensen zich kunnen bevinden. van 60 tot 2 meter en een groeps zone  voor grotere groepen mensen zoals jij die beschrijft in een winkelstraat bijvoorbeeld die reikt van 2 meter tot ongeveer 10 meter. Sommigen zullen het je aura noemen. De ene mens is daar ook gevoeliger in dan de ander. Net zoals de ene mens ook kieteliger is dan de ander. 
In de intieme zone laat je alleen heel erg bekende mensen toe. zeg maar Intimi. een groep waarin je wat bespreekt moet eigenlijk ook niet verder weg van je zijn dan 6 meter anders kun je geen contact meer krijgen. Daarom moet een vergaderzaal ook niet te groot zijn anders werkt het niet. 
En ja er zijn ook mensen die wil je niet verder naderen dan een meter of tien ( bij sommigen zelfs wel meer ik weet het...) Als iemand ongevraagd een zonegrens oversteekt voelt dat niet goed. Is hij wel te vertrouwen. Op dat moment ga je al je zintuigen gebruiken om dat uit te vinden. Je bent dus op je hoede. Geur speelt daarbij een belangrijke rol. Maar ook hoe deze persoon beweegt. 
Er zijn al wel meer vragen gesteld over communicatie en hoeveel procent daarvan verbaal is.

 · Answer

Het lijkt er dus eigenlijk op dat de mens een kudde dier is,met velen bij elkaar voelt hij zich veilig en prettig,ik hou niet zo van dat hele drukke,maar het is tegenwoordig ook vaak mode dat men elkaar niet meer groet als men elkaar tegenkomt,vooral als men elkaar niet kent en wildvreemd is,ik kan me voor stellen dat oudere mensen zich juist een beetje zo gedragen,omdat je van alle enge verhalen hoort op radio en tv.
ik zou juist in een lift waar maar een iemand staat een klein gesprek proberen aan te knopen,in ieder geval degene normaal begroeten,en zie wel of er een gesprek uitkomt,misschien heeft die ander wel helemaal geen zin om te praten,of is juist blij dat de ander het gesprek begint.
misschien een gevoel van schaamte?.

 · Answer

Ik denk dat de per persoon opgeëiste - of eigenlijk verwachtte -  "personal space" evenredig is aan de beschikbare ruimte. Wanneer je met z'n tweeën in een steegje wandelt is het geen probleem om elkaar de ruimte te geven, maar wanneer de steeg zo smal is dat je in tegengestelde richting toch langs elkaar moet heb je ineens minder persoonlijke ruimte dan de situatie zou doen vermoeden. Als je met duizend tegelijk door datzelfde steegje wilt, speelt dit probleem niet, omdat de hoeveelheid mensen al zo groot is dat je die persoonlijke ruimte redelijkerwijs al niet kon verwachten.

Je gaat tenslotte ook niet tegen iemand aanstaan als dat niet strikt noodzakelijk is.

Ander voorbeeld: In de trein ga je pas naast iemand zitten wanneer je niet meer de mogelijkheid hebt om alleen te zitten. Maar als het zo vol is dat je amper ruimte hebt om te staan, is dit achteraf ook geen probleem. Het komt dus niet omdat je bang bent voor anderen - dan was je ook niet in die overvolle trein gestapt (en ik ken iemand die dit niet doet), maar omdat je respect hebt voor andermans behoefte aan privacy wanneer dit redelijkerwijs verwacht kan worden, en voor de meeste mensen zal gelden dat zij het ook prettiger vinden om "met rust" gelaten te worden tenzij strikt niet anders kan.

 · Answer

ik denk dat je tegenover een vreemde toch een soort privacy zoekt, als het heel druk is heb je geen keus, anders loop je er automatisch wat verder vandaan. ik denk niet dat dat bang zijn is.

 · Answer

Het heeft te maken met onzekerheid denk ik omdat onze maatschappij soms net een keuring lijkt te zijn. Mensen keuren elkaar wat af. Als je samen een op een met iemand bent dan ben je continu het middelpunt van iemands aandacht. Alles wat je doet valt op. Daarom wil je geen slechte, domme of gekke indruk maken omdat men volgens mij van nature naar verbetering en perfectie streeft.

 · Answer

het antwoord is al eerder genoemd boven, het heeft te maken met je 'personal space' Mensen die je niet kent laat je ook niet zo makkelijk in je personal space. Maar soms heb je geen keuze. Bv in een overvolle lift of in een bus of trein. Daar zijn de stoelen 2 naast elkaar en mensen gaan altijd eerst zoeken naar 2 lege stoelen ipv dat ze op een stoel gaan zitten waar al 1 persoon zit.

 · Answer

Als mensen elkaar vrijer ontmoeten dan moeten we elkaar eerst kennen ( voorspelbaar gedrag ) en we onze integriteit kunnen delen . Miz heeft het te maken met de ons bekende en dus vertrouwd bezittingen , zelf controle en over die ander een bepaalde controle hebben. 
Verder worden we ineens één met de ander dan kan dat eventueel een blessure en meer oorzaak en gevolg conflicten opleveren . De reden van een mogelijke botsing is meer persoonlijker en maakt ons onzekerder in een reactie  omdat de andere getuige was . In een cafe worden die kleinere pasage ruimtes weer anders beleeft omdat iemand daar de baas is en er een reden van je aanwezigheid is .

 · Answer

een mens is een "kudde dier" als ik het zo zeggen kan. in een drukke omgeving val je niet op.

Zijn mensen bang voor mensen?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (9)

Weet jij het beter..?