Bestaat er onderzoek naar het opstoken van gescheiden mensen tegen elkaar door advocaten?

Mij is niet bekend dat er ooit enig serieus onderzoek, zelfs een niet-serieus onderzoek, gedaan is of een echtscheidingsadvocaat schuld heeft aan een negatief verloop van een scheiding. Dat is ook erg moeilijk, aangezien iedere kant door beide partijen verschillend belicht wordt via emotionele waarnemingen.
Iedere advocaat behandelt op verzoek van de cliënt de financiële kant. Dat die bij beide partijen niet synchroon loopt is duidelijk. Een partij wil zoveel mogelijk, de andere partij wil er ook zo gunstig mogelijk van af komen en omgekeerd.
Stel de vraag is: “Hoe kan ik zo lang mogelijk in het huis blijven wonen en/of een zo hoog mogelijke alimentatie krijgen?”
De advocaat mag niet reageren met: “Nou, nou, zou u dat wel zo eisen, dat lijkt mij vervelend voor de andere partij” maar dient alle wettelijke mogelijkheden noemen. Het is niet ter beoordeling van de advocaat of zijn advies de verstoorde relatie verder verstoort, het is de verantwoording van de partij hoe met het advies wordt omgegaan. Over de redelijkheid van de eis dient de advocaat geen mening te hebben. Als de eis exorbitant is en geen kans van aanvaarding heeft, zal een verstandige advocaat de zaak afwijzen.Een advocaat luistert, handelt in opdracht, kan een waarschuwende opmerking plaatsen over eventuele negatieve gevolgen in de verhouding maar is nooit een moralist.
Dat een rustig verloop van een scheiding meer kans lijkt te hebben als het proces met behulp van een mediator plaatsvindt komt door het feit dat beide partijen nog door één deur kunnen en deze situatie ook zo wensen te houden. Dat is duidelijk.
De mediator heeft nl een bindende taak, een echtscheidingsadvocaat heeft een andere taak, nl een uitvoerende taak.
Een mediator dient niet partijdig te zijn. Een advocaat dient onafhankelijk én partijdig te zijn.
Bij het geven van adviezen en het behandelen van de zaak is de advocaat de raadsman en dient zich te laten leiden door het belang van de cliënt. Schadelijke en niet-integere adviezen zijn uit den boze. Zo zijn de regels.
Stel, een advocaat verlaagt zich tot het geven van een niet-integer advies met een stokend karakter, dan nog blijft het de verantwoording van de cliënt om, geheel uit vrije wil, wel of niet met elkaar in zee te gaan.
Voor het tegen elkaar opstoken van scheidende partijen door advocaten is geen enkel betrouwbaar bewijs. Vooralsnog berusten deze vooronderstellingen op niet te bewijzen emotionele ervaringen van partijen met tegengestelde belangen.