wat zijn de gevolgen voor de beenfunctie, met name in combinatie met paardrijden, van het verwijderen van de musculus gracilis?

Dit is een niet veelvoorkomende ingreep. Hoe komt het zo?

De functie van de MG : Adduceert de heup, ( frontale beweging ) flexie en endorotatie ( naar buien draaien ) van de heup. Tevens adductie en flexie in de knie.

In ieder geval is je heup niet meer zo stevig te " besturen" . Hier zul je met paardrijden veel last van krijgen. Andere spieren kunnen het voor een deel overnemen, maar precies " de goede hoek" is niet krachtig meer. Ook je knie zal beperkt worden in de bewegingen.
Rustig paardrijden zal goed gaan. Galop is moeilijk.

Vraag ook advies hierover aan je fysio, die kan gericht met je de oefeningen doen.

Een andere benaming voor de gracilis is slanke dijspier. Het is een dunne, brede, lintvormige spier aan de binnenzijde van het bovenbeen. Deze spier trekt het bovenbeen naar binnen (endorotatie) of trekt beide benen naar elkaar toe. Dit gebeurt samen met een hele groep spieren o.a. de adductor longus of lange dij-aanvoerder. Dat is ook een van de spieren die het bovenbeen naar het andere been toe trekt.
Een blessure van de slanke dijspier veroorzaakt pijnscheuten in de liesstreek, of last van de spieren aan de binnenkant van het bovenbeen. Ruiters hebben vooral problemen met deze spier, de dijbeenspieren worden het meest gebruikt en staan bekend in de ruitersport als Ruiterspieren.
Rijden op een zadel dat te breed is voor de ruiter kan liesproblemen veroorzaken.
Een oorzaak kan zijn dat de ruiter in een intensieve, statische houding rijdt waarbij hij de benen continu aanspant contact met het paard te houden en zelf in balans te blijven. Dit gebeurt vooral zolang de ruiter nog geen “onafhankelijke” zit heeft ontwikkeld.
Veel druk verhindert bloedcirculatie in spieren. Er ontstaan kleine ontstekingen in het spierweefsel of zelfs kleine scheurtjes. Als die te weinig tijd krijgen om te herstellen kan de blessure een chronisch probleem worden en gaat het van kwaad tot erger.
De naam voor de chronische liesblessure is Longstanding Adduction-related Groin Pain (LAGP).
Ik adviseer je (als je dat nog niet hebt gedaan) contact op te nemen met een sportfysiotherapeut of een sportarts,laat je door hen adviseren.De oorzaak moet eerst worden opgespoord en weggenomen.De behandeling voor het verbeteren van de spierkracht van de adductoren is niet voldoende.

Bij een goede behandeling kun je zeker je sport weer beoefenen.
In stap hoeft geen probleem te zijn. Bij lichtrijden is het staan-moment het moeilijkste voor de kant waar de blessure is. Kies dus de juiste hand voor lichtrijden. Niet te veel aandrijven. Vraag aan je instructeur of hij je wil helpen de vaart erin te houden.
Galopperen hoeft geen problemen te geven als je het verschil in de bewegingen weet en voelt. Zit de blessure rechts, probeer dan in de rechtergalop aan te springen. Houd tijdens het galopperen beide zitknobbels even zwaar belast. Ga niet kijken of je in de goede galop zit.

Bij het eerste teken van pijn zit er maar één ding op: rust! en alles komt goed.

Ik besef dat het niet meevalt als je je paard alleen maar kunt longeren,maar onderschat geen opspelende "Ruiterspier".