Waardoor wordt je sneller moe als je spieren niet goed getraind zijn?

Moe worden en hijgen zijn totaal verschillende dingen.

Je hijgt, omdat er een acuut tekort is aan zuurstof; de training zorgt voor grotere opname en transportcapaiciteit van zuurstof (groter longvolume, sterker hart, hoger Hb, etc etc etc).
Met 'moe' heeft dat niets te maken.

Met hijgen probeert je lichaam een acuut zuurstoftekort te voorkomen. Dat heeft in zoverre iets met moe worden te maken, dat vermoeidheid in eerste instantie óók berust op een zuurstoftekort.
We verbruiken zuurstof om o.a. ATP te maken, de brandstof van onze spieren. Die spieren hebben echter een trucje om tijdelijk ook zonder zuurstof aan die ATP te komen, maar dan produceren ze melkzuur. Dat trucje heeft veel overeenkomst met geld lenen: je bent tijdelijk geholpen, maar dat geld moet wel een keer worden terugbetaald.
Onze spieren kunnen dus tijdelijk "sjoemelen", maar het ontstane melkzuur moet later wel weer worden afgebroken. Daar is zuurstof voor nodig en onze spieren bouwen dus net als bij geld lenen een schuld op: zuurstofschuld.
Ons gevoel van moe zijn berust op de aanwezigheid van dat melkzuur, vandaar ook dat masseren (= de doorbloeding stimuleren) helpt.

Wie getraind is heeft een betere doorbloeding van z'n spieren = bouwt minder melkzuur op = wordt minder snel moe.

Toegevoegd na 8 minuten:
Vergeten met zoveel woorden te vermelden:
Dat hijgen na afloop van de oefening is dus nodig om de zuurstofschuld af te lossen.

Je haalt twee dingen door elkaar: een goede spierconditie en een goede cardiovasculaire conditie.

Als je ongetraind bent in (in dit geval) herhaald gewichtheffen, zijn je spieren vrij zwak, EN zijn je hart en bloedvaten niet in staat veel zuurstof te transporteren. Ga je dan gewichtheffen, dan voel je twee verschillende dingen: je spieren raken vermoeid, misschien gaan ze zelfs trillen; en je begint te hijgen.

Dat je spieren vermoeid raken komt door de slechte spierconditie. Je hebt weinig spiervezels en die weinige spiervezels zijn tot weinig in staat. Je vraagt meer dan het maximum dat die spiervezels nog goed aankunnen.

Dat je begint te hijgen komt doordat die spieren toch echt zuurstof nodig hebben (of eigenlijk: doordat je bloed dreigt te verzuren en je dus kooldioxide moet uitademen - maar da's een andere discussie, laten we voor het gemak doen alsof het enkel om de zuurstof gaat). Je hart is ongetraind, en moet dus moeite doen (heel snel kloppen) om het bloed voldoende te laten stromen. En je hebt weinig rode bloedcellen, dus het bloed kan sowieso weinig zuurstof per liter (en dus weinig zuurstof per minuut) transporteren. In mindere mate is je longcapaciteit vrij gering, dus per ademhaling breng je niet zoveel zuurstof in je bloed. De enige manier om toch voldoende zuurstof in je bloed te krijgen is: hijgen (snel en diep ademen), en een hoge hartslag.

Ben je getraind, dan heb je meer spiervezels. Je kunt dan datzelfde gewicht herhaaldelijk heffen zonder dat je spieren daar veel moeite voor hoeven doen, domweg omdat je meer spiervezels hebt en daardoor slechts een deel van de beschikbare spiercapaciteit gebruikt. Je voelt nu geen spiervermoeidheid.

Ben je getraind, dan heb je ook een hogere longinhoud, meer rode bloedcellen, en een sterker hart. Daardoor breng je met een net wat diepere ademhaling al genoeg zuurstof in je bloed, en hoeft de hartslag niet zo superhoog te worden om die zuurstof bij de spieren te krijgen. Je gaat nu dus niet meer zo hard hijgen en je hartslag blijft binnen de perken.

Het hijgen heeft dus te maken met wat we de cardiovasculaire conditie en/of de hart-long-conditie noemen. Die is meestal gerelateerd aan de spierconditie, maar het is echt iets anders.