In het verleden heel veel afgehuild. Nu voel je je verdrietig in je hart maar kan niet meer huilen. Kunnen tranen opraken?

Letterlijk kunnen tranen niet opraken natuurlijk, want ze worden ' op commando' en ter plekke geproduceerd. Maar zichtbaar en hoorbaar huilen zijn natuurlijk een primaire reactie / emotie met een flinke sociale functie. Verdriet dat lang duurt en diep zit, roept op een gegeven moment die primaire reactie niet meer op ; het verdriet is er niet minder om, integendeel. Maar de hormonen die er bij vrijkomen, ofwel de manier waarop het lichaam er op reageert verschilt na verloop van tijd. Wel kan een nieuwe gebeurtenis, een opmerking, een beeld, opnieuw diezelfde emotie losscheuren waardoor je weer kunt huilen, maar de gedachte aan de gebeurtenis zelf doet dat niet meer.
In de volksmond zeggen we dan inderdaad 'ik heb zoveel verdriet gehad, ik heb geen tranen meer' . Althans, niet voor dát verdriet. Een nieuw verdriet kan ze weer net zo makkelijk 'losmaken'. Hoewel ik me kan voorstellen dat je op een gegeven moment ook een beetje 'immuun' kan worden voor die 'prikkels' als je ze té veel en té vaak gehad hebt.

Maar in principe hoort huilen dus meer bij acuut verdriet, en hoeft het ook niet altijd een zeker teken vande oprechtheid van de emotie te zijn. Ook verdriet zonder huilen kan zeer oprecht zijn, en krokodillentranen komen natuurlijk ook veelvuldig voor.

De tranen raken niet op.

Ik denk dat de grote vraag is hoe daar in het verleden mee omgegaan is. Voelde je beschaamd wanneer je huilde? Kreeg je commentaren van anderen? Zei (zeg) je tegen jezelf: "Nu niet", of "even doorbijten", of iets anders...

Dan ben je geprogrammeerd om niet meer te huilen. Door jezelf of in combinatie door anderen.
Dit kan je opnieuw naar jouw wensen programmeren hoor. Het kost alleen wel wat tijd.

ik ken zelfs iemand die kan niet huilen zelfs toen haar man was overleden heeft ze geen traan gelaten omdat ze dit niet kan terwijl ze er natuurlijk wel veel verdriet van heeft.
en nee het is geen afwijking of ziekte dat ze dat niet kan

Tranen zijn niet op, het is ook niet raar. Maar meestal zeggen mensen na verloop van tijd: ik wou dat ik eens kon huilen en komen ze daarvoor bij mij.

Vaak zijn ze dan lange tijd "te" flink geweest, om welke reden dan ook. Huilen lucht op en verdriet in je hart niet.

Ik hoop dat je weer eens een keer "lekker"kunt huilen.

Het klinkt heel raar, maar het lijkt inderdaad of je tranen opraken. Ik heb zo ontzettend veel meegemaakt met het verlies van dierbaren, op een bepaald ogenblik ben je helemaal leeg. Er zijn geen tranen meer, er is geen levensvreugd meer, helemaal niets kan je meer schelen. Het is inderdaad wel zo dat je hele leven overhoop ligt, maar aan de buitenkant denkt iedereen dat het wel goed met je gaat. Ik denk dat het een bescherming is voor jezelf, dat je het daardoor toch beter kan verwerken als wanneer je elke dag aan het huilen ben.