Hoe heet deze pot?

Koffiepot.
Simpel, maar zo is het.

Toegevoegd na 57 seconden:
Hier een advertentie van zo'n zelfde ding.

een koffiepot

Die ken ik als een kraantjeskan.

een samowar (of samovar, samovaar, samowaar)

Ouderwetse koffiepot :-)

Een Groningse koffiepot, hij is vaak beschilderd.

Het is een kraantjespot.

Koffie was tegen 1690 een bekend verschijnsel geworden.
De consumptie waaide via Engeland over uit Arabië.
Omstreeks 1660 begon de VOC al met het verschepen van kleine hoeveelheden en vanaf 1690 hield ze bijna elk jaar een koffieveiling. In 1699 begonnen ze zelf met een koffieplantage op Java. In Groningen waren in 1694 4 koffiehuizen die belasting moesten betalen om het alleenrecht te hebben om koffie te schenken.

Het is dus niet gek dat de eerste en oudste vermelding van de kraantjespot uit de mogelijk insolvabele inboedel kwam van een overleden fiscaal in Groningen. De boedellijst was gedateerd op 1690 als ; "koffiepot met kraantien".

De bekende peervormige kraantjeskan ontwikkelde zich uit de conische kan die men eerst van een kraantje voorzag. In de collectie van het Groninger museum zit een exemplaar uit ca. 1710 van een zilversmid en het Rijksmuseum bezit een vaasvormig exemplaar uit 1729.

Hoewel men het vaak een samovar noemt is er een duidelijk verschil in uiterlijk en bouw van zo'n meestal Russisch/ tsjechische koffie/theekoker. Een samovar is meestal van ziver of roodkoper en heeft niet zo'n specifieke peervorm en de brander is geen spirituspitje maar oorspronkelijk werd er houtskool in gestookt. Tegenwoordig zijn deze veelal elektrisch.

Volgens mij is het een (warme) chocoladekan. Koffie en thee werden vroeger niet warm gehouden met een brandertje, chocolade wel.

Het is een kraantjeskan

Aan het einde van de 17de eeuw ontwikkelde zich naast de koffiekan met tuit een nieuw type kan met een op de buik gemonteerd kraantje. In dit praktische model kon koffie worden gezet en vervolgens direct in kopjes worden getapt. Behalve in zilver, messing, tin en gelakt blik werden kraantjeskannen ook wel uitgevoerd in ceramiek. Aanvankelijk waren de kannen kegel- of peervormig, maar in het tweede kwart van de 18de eeuw raakte de vaasvorm in zwang, aansluitend bij de hofstijl van Lodewijk XIV. Dit model bleef lang populair. Er bestonden ook modellen met meer dan één kraantje. Ook deze kan lijkt zo bedoeld te zijn. Aan de binnenkant is te zien dat zich aan de zijkanten nóg twee openingen voor kraantjes bevonden, die echter zijn ingevuld.

Hoewel de kraantjeskan in deze vorm al tientallen jaren werd gebruikt, is deze kan toch modern door de overdadige rococodecoratie. Met name de gegoten aangezette onderdelen zijn vernieuwend. Zo zijn de poten, de S-vormig gebogen kraan en de oren opgebouwd uit twee C- voluten, versierd met bladeren en rocailles. De poten worden met elkaar verbonden door opengewerkte sierstukken. Aansluitend bij het grillige karakter van de gietstukken zijn er op het lichaam van de kan en op het deksel graveringen aangebracht door een andere kunstenaar. Het zijn velden met schubben en traliewerk, onderbroken en begrensd door schelpen en bladvoluten.