Hoe zit het met bmr bij iemand met anorexia?

Als je kijkt bij de definitie van BMR, staat er:

''Basal Metabolic Rate zijn de benodigde calorieën dat je lichaam verbrandt om voldoende energie te verkrijgen, om normale lichaamsfuncties te kunnen laten plaatsvinden. Zoals de temperatuurregulering, de bloedcirculatie, spijsvertering en alle andere stofwisselingsprocessen in jouw lichaam.''

Praktisch betekent dit dus dat je BMR (het aantal kcal) nodig hebt om te blijven leven.
Nu weet ik dat als mensen in hongerstaking gaan, ze het maximaal 75 dagen uithouden en dat hun lichaamsfuncties na 3-4 weken al gaan opgeven.

Maar hoe zit dit met anorexia patiënten? Zij leven ruim onder hun BMR

(bijvoorbeeld voor iemand van 160cm van 40 kg (erg licht dus) en 25 jaar is de BMR 1215 kcal per dag, iemand die zwaarder is, heeft meer kcal nodig) maar eten vaak maar maximaal 1000 kcal per dag (en dit is dan echt maximaal, vaak zelfs 250-500 kcal).

Nu weet ik dat iemand met anorexia ook orgaanfalen kan krijgen, maar dit heeft meer te maken met een extreem laag ondergewicht dan het aantal kcal dat ze binnenkrijgen, toch?

Hoe komt het dan dat als iemand ver onder de BMR zit, diegene toch erg lang kan overleven?
Heeft dat dan niet toch meer te maken met het lichaamgewicht, dan met de kcal die je binnenkrijgt per dag?

Verwijderde gebruiker

7 jaar geleden

in: Gezondheid

4.8K

4.8K keer bekeken

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (1)

Juist omdat iemand (langere) tijd onder zijn BMR eet, valt hij fors af. Het is ook niet zo dat je minimaal je BMR nodig hebt om in leven te blijven: je BMR is wat je lichaam verbruikt zonder verdere activiteit. Je kunt dus wel - een tijdje - minder eten dan je BMR, maar het gevolg is dan dat je lichaam z'n eigen reserves gaat opgebruiken. Daarom verliest iemand vet- en spierweefsel.

Ondervoeding heeft vrij weinig te maken met je gewicht. Denk maar eens aan iemand van 200 kilo die volledig stopt met eten. Die persoon gaat op den duur dood aan (de complicaties van) ondervoeding, en zal dan nog steeds overgewicht hebben. Een lage inname en eventueel verlies via - al dan niet zelf opgewekt - braken en diarree zijn dus meer bepalend dan het gewicht. Er zijn wél gevalsstudies die suggereren dat iemand met een hoger vetpercentage het langer kan uithouden op weinig voeding dan iemand met een lager vetpercentage, maar er zijn veel meer factoren die bepalen wanneer ondervoeding tot (levensbedreigende) complicaties leidt. Iemand met een hoger gewicht die veel te weinig eet heeft dus geen reden om zich veilig te wanen vanwege dat hogere gewicht. Er zijn zelfs cijfers die hogere sterftecijfers laten zien bij mensen met een eetstoornis die niet exact aan de criteria voor anorexia voldoet, waarschijnlijk omdat de eetstoornis dan langer onopgemerkt kan blijven.

Hoe sommige mensen met anorexia het zo lang uit kunnen houden, is mij soms een raadsel. Het lichaam kan zich soms vrij lang aanpassen aan de weinige energie die binnenkomt. Een aantal aanpassingen is zichtbaar: bij vrouwen stopt de menstruatie, iemand krijgt donsbeharing in een poging van het lichaam om warm te blijven en hartslag en bloeddruk dalen. Voor de rest kan een lichaam bepaalde tekorten aan vitamines en mineralen soms relatief goed tolereren zolang het langzaam is ontstaan. Een voorbeeld van de extreme aanpassing van het lichaam is refeeding syndroom, waarbij iemand die na lang verhongeren ineens volledige (sonde)voeding krijgt, levensbedreigende elektrolytenverstoringen kan krijgen. Het lichaam heeft zich dan dusdanig aangepast aan het uithongeren dat het van volwaardige voeding juist van slag raakt als dit te snel wordt opgebouwd.

Verder eet ook niet elke anorect elke dag extreem weinig. Soms verschilt de inname erg per dag of periode, of eet iemand wel als er anderen bij zijn. En bij het e/p type zijn er ook eetbuien. Ook als iemand daarna braakt, neemt het lichaam toch een deel op.

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

7 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

7 jaar geleden

Bedankt voor je antwoord. Is het dan misschien zo dat de kcal die men eet, dan een soort verlenging van leven is?
Een beetje krom maar, als je ziet dat (na onderzoek) iemand die stopt met eten, maximaal 60-70 dagen in leven blijft (en vanaf 3-4 weken lichamelijke klachten krijgt) is het dan zo dat voor bijvoorbeeld elke 100 kcal dat je eet, je langer kan blijven leven en langer zonder problemen kan rondlopen zegmaar? Er vanuit gaande dat die persoon niet die eetbuien heeft of zo dan. Dat op die manier dus iemand die bijvoorbeeld 500 kcal per dag eet, terwijl diegene 1500 kcal per dag nodig zou hebben, dat die langer ''gezond'' blijft en in leven blijft, dan iemand die 0 kcal of 50 kcal of zo eet?

Verwijderde gebruiker

7 jaar geleden

Dat zou ik niet durven zeggen. In theorie is elke vorm van energie al beter dan niets, maar in de praktijk kun je er vrij weinig over zeggen wanneer iemand met een extreem lage inname echt in de problemen raakt. Sommige mensen zijn doodziek na nog geen week (vrijwel) vasten, anderen houden het wekenlang vol. Dat je na 3-4 weken vasten lichamelijke klachten krijgt, vind ik trouwens wel HEEL optimistisch. Ik denk dat het in de meeste gevallen véél sneller gebeurt.

Verwijderde gebruiker

7 jaar geleden

+ maar de 1e zin vind ik een gevaarlijke.
Technisch gezien klopt het, maar het is de oorzaak van veel afval en eetproblemen.
o.a. omdat vooral spierweefsel verdwijnt en vet nauwelijks op deze manier. Over mineralen: die komen vooral uit de botten als er langere tijd een tekort is. Met o.a. osteoporose als gevolg. (dat is zeer lastig weer goed te krijgen)

Verwijderde gebruiker

7 jaar geleden

Ik begrijp wat je zegt Jack, maar vanwege de limiet van 2500 tekens moest ik me beperken tot die - technische - feiten. Ik geef er wel bij aan dat je ook spierweefsel gaat afbreken, maar had geen ruimte meer om aan te geven wat de gevaren zijn van langere tijd zo weinig eten. Ik had er oorspronkelijk staan dat het niet direct problematisch is als je - bijvoorbeeld door ziekte - een paar dagen minder eet dan je BMR, maar dat het niet verstandig is om het langere tijd te doen. Want hoewel je absoluut gaat afvallen als je minder dan je BMR gaat eten, heb je zelf geen invloed over waar je lichaam de benodigde energie uit gaat halen. Iemand wíl meestal vet verbranden, maar spieren zijn ook een o zo handige bron om benodigde energie uit te halen en inderdaad de mineralen uit onze botten zijn ook nog bruikbaar. Ik zei het pas al op deze site bij een andere vraag: dit kun je vergelijken met de meubels uit een huis die opgestookt worden als er geen brandhout meer aanwezig is. Je lichaam breekt zichzelf gewoon letterlijk af. En je hebt er amper controle over - zeker als je zó weinig eet - of die 'meubels' die er als eerste aan gaan, nu vetcellen zijn of spiercellen. En, o ja: je hart is ook een spier. Vergeet dat niet. Zelfs bij iemand die echt móet afvallen zal een diëtist vrijwel nooit een dieet voorschrijven waarbij het aantal kcal lager ligt dan iemands BMR. Alleen onder strikte medische controle mag dat gedaan worden. Dus ook als iemand overgewicht heeft en het mogelijk wat gezonder zou zijn om wat kilo's te verliezen, is het heel goed mogelijk - en vele, vele malen beter - om af te vallen zónder dat je onder je BMR gaat eten. En waar het gaat om wat je lichaam nog tolereert geldt, zoals ik al schreef, dat hoe langzamer je afvalt, hoe beter het lichaam zich kan aanpassen. De allerbeste manier om af te vallen zonder dat je erbij neer valt, is dus om hoe dan ook NIET onder je BMR te gaan zitten. En ook niet er iets boven, hoewel dat ook afhangt van de mate van activiteit. Als je lichamelijk werk doet, regelmatig sport of enkel al veel loopt en fietst, heb je echt duidelijk meer nodig dan 'net boven' je BMR.

Verwijderde gebruiker

7 jaar geleden

Dit vind ik een moeilijke: ''De allerbeste manier om af te vallen zonder dat je erbij neer valt, is dus om hoe dan ook NIET onder je BMR te gaan zitten.'' Volgens internet is mijn BMR 1500 kcal.
Ik val niet af boven 1300 kcal. Daarbij zijn er dus mensen die wel onder hun BMR zitten en toch afvallen zonder dat ze erbij neervallen. Misschien na een lange tijd wel, maar niet zo snel als iemand die in hongerstaking is. De 3-4 weken las ik op internet overigens, ik heb er zelf geen ervaring mee.

Verwijderde gebruiker

7 jaar geleden

Als het werkelijk zo is dat jij niet afvalt als je meer dan 1300 kcal eet, dan kan jouw BMR geen 1500 zijn. Dus óf je overschat je inname, óf je BMR ligt gewoon lager. Zoals ik elders al zei zijn die berekeningen op internet ook maar schattingen, en per persoon kunnen er nog behoorlijk wat verschillen zijn. Ben je wel eens bij een diëtist(e) geweest, voor advies wat dit aangaat? Er bestaat meetapparatuur voor, maar er zijn niet veel ziekenhuizen die dat hebben, dus in de praktijk kijk je toch vaak naar het gewichtsverloop in combinatie met de inname en activiteit: blijft iemands gewicht stabiel dan eet hij blijkbaar precies genoeg, en aan de hand van iemands activiteit kun je dan het BMR ongeveer herleiden. Maar eigenlijk is dat BMR helemaal niet zo interessant, want in de praktijk heb je je gewone activiteiten en je beweging. Dus wat je nodig *zou* hebben zonder verdere activiteit is niet zo zinvol, veel belangrijker is het om te kijken wat iemand nodig heeft mét die activiteit. Nog even iets anders, want je noemt ergens dat je overgewicht hebt en dus eigenlijk *moet* afvallen, maar ook dat is maar relatief. Zeker als je geen groot overgewicht hebt bmi van bijvoorbeeld 26, 27 of 28 of je erg lang of gespierd bent, kan het ook zijn dat je gewoon een voor jouw lichaam gezond gewicht hebt. Die grens van 25 bij het bmi is ook maar arbitrair, die was eerst bijvoorbeeld 27. Er zijn zelfs studies die aangeven dat mensen met een gering overgewicht zelfs een bétere levensverwachting hebben dan mensen met een 'normaal' en al helemaal dan mensen met een lager gewicht. Ja, ook studies die het omgekeerde aangeven, maar ik bedoel maar: zeker als het gaat om die orde van grootte van een bmi van 27 of zoiets, hoeft dat écht nog niet te zeggen dat je ongezond bent. En als jij neigt naar eetstoornisgedachten en doorslaat de andere kant op zodra je gaat lijnen, zou het kúnnen zijn dat niet lijnen voor jou persoonlijk gezonder is dan lijnen. Ik weet nogmaals niet hóe veel overgewicht je hebt, maar ik wilde het je toch even meegeven. Afvallen is niet altijd beter.

Verwijderde gebruiker

7 jaar geleden

Ik hou mijn inname strikt bij, die ik denk eerder dat mijn bmr gewoon lager ligt. Dankje wat betreft je advies en kennis over bmi en lijnen, ik heb geen extreem overgewicht, maar ik voel me simpelweg niet blij met hoe ik eruit zie. Ik hoef niet mega dun te zijn of zelfs dun hoeft voor mij echt niet, maar dit vind ik te veel.
Als ik kijk op de website van voedingscentrum dan was mijn bmi (voor ik ging afvallen) 27.6
Mijn taille omtrek is zorgwekkender, volgens de site, want als die groot is zit daar vaak ''gevaarlijk'' vet. Mijn taille was net iets meer dan 88 cm, wat op de site aangeeft als '' Obesitas (verhoogd risico)'' In mijn ogen is afvallen dus wel echt nodig, maar ik hoef niet mega veel af te vallen. Ik wil zodanig afvallen dat ik mij gelukkg voel in mijn lichaam en gezond ben. In mijn andere vraag heb ik ook vermeld dat ik nooit ondergewicht heb gehad, ondanks eerdere eetproblemen, en dit ben ik ook niet van plan te hebben.
Mijn doel is een bmi van 21-22 ongeveer. Dat is gemiddelde van een normaal gewicht. Om dat te krijgen zal ik zo'n 16 kg moeten afvallen.

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500