Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Antwoorden (3)

Nou dat is omdat je je dagelijkse portie eten eet wat niet altijd zo lekker was vooral vroeger drm werden zo vooral (de kinderen) gestumuleert om toch hun bordje leeg te eten en daarna te genieten van een lekker toetje.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Dat verzin je ter plekke.
Ik min niet maar je verdiend er wel een.
De toetjes zoals we die nu kennen zijn jong, in de Middeleeuwen bestonden ze niet. Wat nam men toen dan na een goede maaltijd? Hipocras: wijn met specerijen en suiker. Dit woord gaat terug op de naam van de Griekse arts Hippocrates, grondlegger van de westerse geneeskunde. Volgens de toenmalige medische wetenschap bevorderde dit oertoetje de spijsvertering.
In de zeventiende eeuw raakte de medicinale oorsprong op de achtergrond, en werd het meer een alledaagse lekkernij. Althans, voor de hogere standen, bij wie het ook steeds gebruikelijker werd maaltijden met meerdere gangen te serveren. Na de hoofdmaaltijd nuttigde men een dessert, nagerecht, toespijs of toetje: vier synoniemen met ieder hun eigen geschiedenis.
Dessert is een Frans leenwoord. Het is in het Nederlands voor het eerst aangetroffen
in de klucht Trijntje Cornelis van Constantijn Huygens uit 1653, waarin “Kaes en broit” wordt gegeven “veur dessert, veur ’tlest, veur lackerding”: ‘als laatste,
voor het lekker’.
Het gebruikelijkste woord voor een nagerecht is toetje. Het is mogelijk ontstaan uit een uitdrukking als: ‘Zullen we iets toe eten?’, wat veranderde in ‘Zullen we een toetje eten?’. De benaming toetje kreeg pas brede populariteit in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, toen het in alle lagen van de bevolking gebruikelijk werd de maaltijd te besluiten met een kant-en-klaar zuiveldessert. In die periode deed de elektrische koelkast zijn intree en ontstond er een heel assortiment van zuivelproducten in pakken, die in de koelkast bewaard kunnen worden.
(Lees meer...)
Amadea
11 jaar geleden
Pas toen Mona in 1973 op TV reclame ging maken met ‘Doe eens een Mona Toetje na’, raakte het woord bekend. Heel veel mensen kunnen zich die filmpjes met Ted de Braak (een vrolijke quizmaster met een enorme snor) nog wel herinneren: hij heeft heel wat Nederlanders gekke bekken laten trekken voor Mona. Eerlijk gezegd zijn we best trots dat we niet alleen het kant-en-klare toetje hebben uitgevonden, maar zelfs het woord. Zoek maar op in het woordenboek.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Dat laatste is een goed advies – ook Arjen van Veelen volgde het op (zie het januarinummer van Onze Taal uit 2011).
Als je er even een paar drukken van de grote Van Dale op naslaat, vind je dat toetje in de betekenis ‘nagerecht’ al vanaf de vijfde druk uit 1914 als ingang in het woordenboek is opgenomen. Nu nemen woordenboeken een woord meestal pas op als het al enige tijd in
het normale taalgebruik voorkomt, dus het is de moeite waard om eens te kijken of het woord toetje al eerder in een tekst wordt vermeld. In 1893 schreef Het nieuws van de dag: “Met Mei kreeg
ik eene andere [keukenmeid] die mij geregeld den ‘gewonen burgerpot’ (groente, aardappelen en vleesch met Zondags soep en een toetje) bedierf.”
http://depot.knaw.nl/12580/1/2012_Sijs_Toetjes_Onze_Taal_9.pdf

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding