Hoe ga ik om met de kinderen van een weduwnaar?

hallo, Ik weet niet of het hetzelfde is maar ik denk dat dit hetzelfde voelt voor de kinderen als dat ik met de vrouw van mijn vader had toen ze gingen scheiden. Ik was 2 jaar lang erg boos op de vrouw van mijn vader en eigenlijk is het pas sinds een jaar zo dat ik haar beter heb leren kennen en dat ik het helemaal accepteer. Mijn tip is dus om het gewoon tijd te geven en om je vriend niet te vaak in een week te zien en zonder dat de kinderen erbij zijn met hem af te spreken. ook al wonen ze niet meer thuis. Het kost gewoon een beetje tijd maar het komt hoogstwaarschijnlijk wel goed na een of soms 2 jaar. Het ligt aan jou of jij het ervoor over hebt. Ik sla mezelf nu voor mijn hoofd * bij wijze van spreken* hoe stom ik was maar het koste gewoon tijd. laat ze er gewoon aan wennen.

Toegevoegd na 45 seconden:
* toen mijn ouders gingen scheiden.

Als de kinderen al op zichzelf wonen, en voor hun vader bepalen wat wel en niet kan, zou ik toch eens met je vriend gaan praten. Ik zou hem de keus geven om voor mij en zijn geluk te kiezen of vertrekken. Het is logisch dat de kinderen er moeite mee hebben, maar als ze volwassen zijn en op zichzelf wonen mogen ze niet meer tussen jullie relatie staan. Vraag aan je vriend om zijn kinderen uit te nodigen en leg je gevoelens op tafel. Zeg tegen ze dat jij nooit hun moeder wil of kan vervangen maar dat je graag hun vader gelukkig wilt maken. Vraag hun hoe je dat het beste kunt doen zonder hen te kwetsen. Staat vriendlief hier niet achter dan moet je eens na gaan denken of je altijd op de 2e plaats wilt staan... Veel succes

Het is voor de kinderen even wennen dat hun vader weer een nieuwe partner heeft. Hun moeder is er niet meer en ik neem aan dat de kinderen halverwege de 20 zijn en dat is nog best jong zonder moeder (Ik weet niet hoelang ze al dood is). Misschien is de dood van hun moeder nog te vers om hun vader al met een nieuwe partner te zien.
Misschien was het de moeder die het huis zo ingericht had en dan doet het zeer als jij (als nieuweling) hier meteen verandering in brengt.....dat brengt de herinneringen aan moeder weer weg en hier moet je wel een beetje begrip voor tonen.
Ook voor vakanties is het moeilijk want als de sfeer tussen jullie zo nog niet botert is het voor beide partijen moeilijk een aantal dagen of weekjes met elkaar opgescheept te zitten, tevens moeten ze dan met eigen ogen zien hoe verliefd vader nu is terwijl hun moeder er niet meer is, of ze er nooit is geweest zogezegd en vader hun moeder al zo snel is vergeten.
Tuurlijk zijn het volwassenen maar het maakt niet uit hoe oud iemand is maar de een verwerkt verdriet sneller dan de ander en deze kinderen hebben even meer tijd nodig.
Probeer je niet op te dringen maar hou je hart voor hun open dan komen ze vanzelf wel. Laat zien dat je er voor ze bent, je hoeft het huis niet te ontwijken maar geef ze de tijd aan jou te wennen, door confrontaties te ontwikkelen maak je het voor jezelf en hun alleen maar moeilijker, zo maak je van jezelf een indringer en dat wil je denk ik helemaal niet.
Heb het er een keer met je vriend over of je de kinderen een keer mag uitnodigen bij jezelf thuis en ga eens lekker voor hun allemaal koken en gezellig eten....misschien komen ze dan een keer los en probeer het dan een keer op een voorzichtige manier te vragen hoe belangrijk het geluk van hun vader is en dat je absoluut geen 2e moeder voor hun wil zijn maar dat je echt veel van hun vader houdt en hem graag gelukkig wilt maken en dat het zowel voor hun als voor hun vader prettiger is als de band tussen jullie allemaal goed gaat. Succes ermee....

Een nieuwe verbintenis kan allerlei gevoelens bij volwassen kinderen losmaken. Jaloezie, onverwerkt verdriet of de angst om een deel van de erfenis te verspelen.
Negeren is het ergste wat kinderen een nieuwe partner kunnen aandoen.
De sfeer kan zo negatief geladen zijn dat relaties stranden wanneer een ouder niet onomwonden aan zijn kinderen duidelijk maakt dat dit zijn leven is en dit de partner van zijn keuze.
Je bent nooit iemands bezit, ook niet van je kinderen. Je vriend mag het niet accepteren dat zijn kinderen hem zo op eisen, ten koste van jou.
Als je vriend niet kan kiezen tussen jou en zijn kinderen, dan kan je nooit gelukkig worden met hem...

Ik weet niet hoelang je vriend al weduwnaar is, maar ik weet wel hoe gevoelig sommige dingen kunnen liggen.
Ik ben zelf weduwe en ik kan je vertellen dat mijn jongste iedereen die in de stoel van mijn man ging zitten een blik om te doden gaf. Hij was pas 6, dit is heel anders dan wanneer je 26 bent, maar ik wil maar aangeven hoe kleine dingen invloed kunnen hebben.

Ik denk dat je met je vriend moet praten, hij is de enige die in deze situatie verandering kan brengen.
Misschien is'de tijd' geven een oplossing, maar misschien kan je vriend, door het veranderen van zijn houding naar zijn kinderen en naar jou toe, een oplossing brengen.

Jij kan er niets aan veranderen, alles wat jij wil ondernemen zal als 'indringen' gezien worden, je zal dit echt sámen met je vriend moeten doen.

geef ze de tijd , na 4 maanden kennen ze je nog niet goed genoeg , kijk het is ook niet eerlijk van hun om je gelijk te veroordelen maar als je vriend achter hun staat kan je er weinig aan beginnen dan ze alleen de tijd te geven en ook na een klein tijdje dit nogmaals met je vriend te bespreken en dan bedoel ik niet na een week

ik vind de houding van de kinderen erg begrijpelijk
een nieuwe vrouw in het leven van hun vader is best beangstigend en roept allerlij gevoelens op

zelf was ik ook weduwe met nog een thuis wonend kind, de andere waren al op zichzelf en het heeft best een tijdje geduurd voor ze mn nieuwe partner accepteerden

maar we hebben het rustig aangedaan en vooral voor het thuiswonende kind , toen 11 jaar, was het erg moeilijk maar mijn partner heeft hem altijd met respect behandeld en als hij iets niet wilde gebeurde het ook niet zoals wat wij noemde gezellig met zn allen ergens naar toe

heel lang heeft dat kind zich verzet maar met veel geduld en vertrouwen is het goed gekomen ook met de oudste kinderen

dus ik zou zeggen wees geduldig en dat kan wel een jaar duren of nog langer er staat nu eenmaal geen tijd voor dat ze je zullen accepteren en wees er gewoon .. meer niet en zet je eigen gevoel even aan de zijkant daar bereik je veel meer mee het andere roept alleen maar weerstand op zoals dingen in huis veranderen enz

wel is het belangrijk dat je met je vriend in gesprek blijft

Wat ook wel heel veel uitmaakt, is hoe lang het geleden is dat de vrouw van je vriend is overleden. ALs dat nog niet zo lang geleden is (en nog niet zo lang geleden kan rustig 3 jaar zijn), is de reactie van de kinderen misschien gemakkelijker te begrijpen dan wanneer het al heel lang geleden is.
Ik denk dat vooral jouw vriend met de kinderen moet praten. Dat hij begrijpt dat dit voor hen moeilijk is. Dat het absoluut niet zo is dat hun moeder minder belangrijk wordt in zijn gedachten nu jij er bent. Zij blijft hun moeder, en de vrouw van wie hij ongelooflijk veel gehouden heeft. Maar waarschijnlijk zou zijn vrouw het ook heel fijn vinden als hij weer gelukkig zou worden met een ander, met jou dus in dit geval.
Het is logisch dat de kinderen niet blij zijn met jullie relatie. Maar ze zijn volwassen, en zoals zij hun eigen leven aan het opbouwen zijn, of al hebben opgebouwd, zo moeten ze het hun vader ook gunnen om een nieuw leven op te bouwen. Maar zoals hierboven al werd gezegd: dat zal wel veel tijd kosten, meer dan 4 maanden. Dat moet groeien. Misschien merken ze op een gegeven moment aan hun vader dat hij gelukkiger is nu hij jou heeft, dan groeit misschien ook het besef dat het goed is zo.
En verder: de kinderen mogen niet voor hun vader bepalen wie er blijft slapen en wat hij doet. Dat is echt zijn eigen zaak. Lief dat hij rekening met ze houdt, maar dit zou hij niet moeten accepteren.

Ik heb hier geen ervaring mee, maar ik kan me heel goed voorstellen hoe deze 'kinderen' zich voelen. Ik heb zelf namelijk ook zoiets mee gemaakt. Ze proberen hun vader te beschermen voor nog een tegenvaller of ze accepteren gewoon geen 'nieuwe moeder'.
Het lijkt me het beste als je een gesprek met ze aangaat, dat je hun moeder helemaal niet probeert te vervangen. Als het goed is hebben ze ook wel door hoe gelukkig jullie met elkaar zijn en zij willen vast ook alleen maar het beste voor hun vader. Heel veel succes ermee!

Ik denk dat je even rustig aan moet doen en niet na 4 maanden al dingen in huis willen verzetten. Ook vind ik dat je na 4 maanden niet mag eisen dat je mee mag op vakantie.

Je voelt je gepasseerd maar ik denk niet dat je moreel gezien al "recht" heb op een volledig plaatsje in dat gezin. Ik snap ook niet goed dat je dat niet aanvoelt!

Ik heb zelf de ervaring met gescheiden ouders.
De "nieuwe" vrouw viel ik direct aan, ik ga je geen mama noemen, ik heb al een moeder. 4 maanden is nog kort, laat ze aan het idee wennen, maar pas er voor op dat ze het niet gaan overnemen, en jullie leven gaan leiden.
Als jullie echt zo gek op elkaar zijn zal de vader zelf met de kinderen moeten praten, ook hij heeft recht op een leven, dat zullen de kinderen langzaam moeten accepteren, maar doe het rustig aan. Veel sterkte, het zal wel goedkomen als je echt veel om elkaar geeft.