Hoe te doen tegen de ouders van je vriend?

Je kunt zelf beginnen met vragen hoe het gaat, praten over algemene dingen zoals het weer ofzo, of iets geks dat je op 't nieuws hebt gehoord. Weet je, ik raad je aan om het nieuws te volgen, dan kan je daar in ieder geval over meepraten. De gespreksstof die is er zeker wel! Alleen het beginnen kan soms lastig zijn.

Je zou misschien kunnen vragen of ze nog iets leuks gaan doen in het weekend of iets over het werk. Misschien weet je wat voor een hobby's ze hebben? zoniet, dan kan je zie hier natuurlijk naar vragen. Zoja, knoop hier dan een gesprek over aan. Mensen vinden het over het algemeen leuk om dingen van zichzelf te vertellen. De kans is groot dat als je ernaar vraagt ze een heel verhaal op gaan hangen, en dan hoef jij niet zo veel te vertellen, alleen maar te knikken en nog wat vragen. Of begin gewoon een leuk verhaal over wat je net heb meegemaakt, dat kan iets van school zijn, de sportclub, over je eigen hobby's of nog iets anders. Probeer zo normaal mogelijk te doen, maak voor jezelf een gevoel dat je ze echt al jaren kent en dat je ze alles kan vertellen (let wel op met wat dan zegt). Zeg tegen jezelf dat je je bij hun op je gemak voelt, dit kan helpen om je ook daadwerkelijk op je gemak te voelen. En als het als nog niet lukt dan ligt dit misschien wel gewoon aan zijn ouders, ook niet alle volwassenen zijn even sociaal.
Nou heel veel succes ermee!

Het is net vakantie geweest. Misschien heb je iets grappigs meegemaakt of opvallends gezien; vertel ze dat en een gesprek komt vanzelf op gang. Als ze een huisdier hebben begin dan daarover of als je er zelf een hebt vertel je daar iets over. Of je begint over school. Of je begint over de wintertijd die nu weer ingaat, of de rampen her en der in de wereld (watersnood in Ierland, Italië of Hong Kong, aardbeving in Turkije of dat soort dingen). Zie je veel boeken staan dan begin je daarover, zie je sportspullen liggen dan praat je over sport. Hebben ze veel planten dan vraag je hoe die heten of zoiets. Kijk gewoon rond en de onderwerpen komen vanzelf. Succes!

Gewoon jezelf voorstellen, een hand geven, en vooral niet teveel van tevoren bedenken hoe het gaat zijn, want zo is het bijna nooit. Een beetje over koetjes en kalfjes praten, als er schilderijen hangen kan je zeggen 'oh, dat is een mooi/interessant/leuk/blabla schilderij!' en zij praten vast ook wel tegen je, je hoeft vast het gesprek niet op gang te brengen/houden :)

Ik ben 27 en ik ben ook totaal niet sociaal. Ik vind de omgang met mensen ook ontzettend lastig, maar ik doe gewoon alsof. Ik maak praatjes en al dat soort dingen.

Maar goed, je bent pas 14 en gaat nog naar school. Dat houd in dat je best wel veel dingen in je leven mee maakt, dus iets vertellen zit er wel in. Maar je kan het gesprek het beste beginnen met de ouders, door dingen over je vriendje te vragen. Je wilt toch wel weten hoe hij als kind was? Ouders weten dat beter dan wie dan ook.

Je mag best verlegen zijn en dat mag je hun ook best vertellen, ik weet zeker dat ze dat heel erg goed kunnen begrijpen.

Sccs.

jezelf zijn...

ze snappen het heus wel dat het rete spannend is om kennis te maken voor de eerste keer.

ik zou juist niet de geijkte praatjes over het weer doen, maar iets persoonlijks. iets over het huis (mooie inrichting, lekker ruim, mooi uitzicht als het niet stikke donker is natuurlijk)
zie je bv een creatief handgemaakt iets kan je vragen of het zelf gemaakt is, zeg dat je knap vind en vertel iets over jou crea uitspattingen als je deze hebt (zo niet dan iets over je andere hobby's)

je kan ook zeggen dat je gewoon zenuwachtig bent natuurlijk. een gesprek hoeft er niet continu te zijn, er mogen stiltes vallen. ook jij bent niet de persoon die een gesprek aan moet gaan, de ouders en je vriend zijn er ook nog :)

ga je eten bv dan bied je aan af te drogen af te wassen, zet een leeg glas op het aanrecht dat soort kleine dingetjes. je krijgt dan wel een reactie (hoeft niet, laat maar staan) waar je weer feedback op kan geven (iets meer dan 'okay' natuurlijk) ;-)

en ga je weg dan geef je een hand en misschien kan je een grapje maken 'ik hoop dat ik de volgende keer niet meer zo zenuwachtig ben want het was nergens voor nodig' en zeg je dat je het leuk vond om kennis te maken en wens je ze nog een fijne avond toe.

Ik heb iemand gekend die met hetzelfde probleem worstelde als jij en tegen hem zei ik..

Je moet je niet zoveel afvragen, maar gewoon DOEN Je moet feitelijk leren '(slap te) ouwehoeren' en dat zeg ik nu ook tegen jou.

Jouw probleem zit overigens niet alleen in 'niet weten wat te zeggen' Je (grote) onzekerheid speelt je hier bepaald ook parten.

Maar dit alles even terzijde. Als je de ouders van je vriend ontmoet, probeer je dan niet zo onzeker te voelen, gedraag je dus een beetje zelfzeker en wees niet bang voor eventuele stiltes in het gesprek..en..

En vraag je, zoals ik hierboven al zei, niet continu af wat je moet gaan zeggen..laat het gesprek gewoon gebeuren.

Kortom: Wees maar jezelf, zet je verstand eventjes op nul en 'ouwehoer' er maar lekker op los.

Sterkte en succes!

Groet,

Ton