Kan iemand die in zijn dagelijkse leven enigszins beperkt was , door toedoen van een overleden "ander" alsnog veranderen ?

Ik laat je toelichting toch even voor wat die is, want over astrale beperkingen kan natuurlijk niemand ene zinnig woord zeggen, alleen maar gissen.

Maar het is wel degelijk een feit dat mensen bewust of onbewust in hun doen en laten worden beperkt door de voortdurende nabijheid van een bepaald persoon. Zeker als je praat over ene (langdurig) huwelijk. Daarin pas je je ongemerkt en vrijwillig voor een groot deel aan elkaar aan, en vergeet je wellicht aspecten van jezelf of schuift ze bewust en vrijwillig opzij.

Je ziet dan ook wel eens oudere vrouwen die hun man verliezen, ondanks dat ze veel van hem hielden en hem vreselijk missen, helemaal opbloeien. Ineens nemen ze zelfstandig heel andere beslissingen en merken dat ze dat nog leuk vinden ook. Erg lief om te zien.

Maar ook na kortere tijd of in een hele ander soort relatie (ouder/kind bijv.) zie je wel dat mensen bij het verscheiden of vertrekken van één van de aanwezigen


Of je echt in de grond je wezen verandert, dat weet ik niet en dat denk ik ook niet. Mensen zijn bijzonder complexe wezen,s die zich vrij eenvoudig kunnen aanpassen aan de omstandigheden en dat ook eigenlijk altijd, zij het niet altijd bewust. doen. Veranderde omstandigheden kunnen dan ook een sterke (schijnbare) gedragsverandering teweegbrengen.