Waarom als ik mijn koffie roer in een beker en dan gaat tikken op de bodem word het geluid steeds hoger?

Het geluid van een lepeltje in koffie (al dan niet met melk) kent iedereen. Begin met roeren en langzaam verandert de toon van het metaal tegen het porselein.

Waarom? In de koffie en de melk zit lucht opgesloten, zowel uit de koffiebonen als door het proces van het zetten. Ga je roeren, dan komt die lucht uit de oplossing. Het geluid van je lepeltje tegen de rand van het kopje moet niet alleen door de koffie heen, maar ook door die luchtbelletjes. Omdat lucht het geluid slechter geleidt, is de toon die uit je kopje komt relatief laag.

Na verloop van tijd zijn de luchtbelletjes naar de oppervlakte gedreven en opengebarsten. Het geluid van je lepeltje hoeft dus alleen nog maar door de koffie zelf. Het gevolg? De toon gaat ietsje omhoog.

Je kunt dit fenomeen het beste waarnemen bij een cappuccino of een koffie verkeerd met een dikke schuimlaag. Dankzij de vele luchtbelletjes in deze koffiesoorten komt er alleen een dof, laag geluid uit.

het werkt ook bij koffie zonder melk, ik heb dan ook geleerd dat de luchtbellen theorie al lang achterhaalt is.

ik heb gelezen dat het met de druk te maken heeft, als je roert dan drukt de koffie tegen het kopje, hierbij ontstaat een beetje druk wat voor een toon zorgt. als je blijft tikken word de toon steeds anders, dat komt omdat de koffie steeds minder tegen de zijkant aandrukt, de druk veranderd en de toon dus ook.

Door het oplossen van de suiker in de koffie, verandert de samenstelling van de vloeistof en daarmee het geluid bij het roeren.

Het wordt niet steeds hoger, maar het wordt hoger.
De reden is omdat de viscositeit van water verandert als je dit heftig in beweging brengt.
Als je de watermoleculen onder een microscoop bekijkt hebben ze de vorm van een boemerang. Op de bocht van de boemerang zie je een zuurstofatoom en op de beide einden zie je waterstofatomen.
De zuurstofatomen houden van elektronen en dus trekken ze elektronen van hun zelf en van de waterstof naar zich toe. Daardoor worden ze een beetje negatief en worden de waterstofmoleculen een beetje positief.
Het resultaat is dat als de watermoleculen naast elkaar zitten in oplossing, waterstofmoleculen aangetrokken worden door de zuurstof atomen als een enkel aanliggend molecuul en dit worden waterstof gebonden genoemd. Het maakt water enigszins kleverig en het geeft water een van zijn specifieke eigenschappen.
Als je nu water heftig in beweging brengt, bewegen de moleculen meer. Ze krijgen meer kinetische energie. Dit betekent dat ze meer langs elkaar heen vliegen. Ze gaan dus minder aan elkaar kleven en dit maakt water vloeibaarder of wel minder viskeus.
Het water verdeelt zich in kleinere deeltjes en dit veroorzaakt een hogere toonhoogte geluid.