Hoe ontstaan dikke ijskappen?

Twee niet-lineaire processen helpen bij het ontstaan van grote ijskappen. Het eerste is de zogenaamde hoogte-massabalans-terugkoppeling. Op grotere hoogte is het kouder, dus valt een groter deel van de neerslag als sneeuw en smelt er minder ijs: de massabalans is positiever op grotere hoogte. Daar waar de massabalans het grootst is groeit de ijskap ook hoger. Deze positieve terugkoppeling zorgt ervoor dat ijskappen relatief snel kunnen groeien in een koud klimaat, zoals een ijstijd.
Het andere niet-lineaire proces is de albedo-massabalans-terugkoppeling. Albedo is de mate van reflectiviteit van een oppervlak. Een oppervlak met een hoog albedo reflecteert veel zonnestraling en zal maar weinig straling absorberen tot warmte. Een ijskap met daarop een verse sneeuwlaag heeft een uitzonderlijk hoog albedo (tot wel 90% reflectie), waardoor de hoeveelheid opgenomen warmte klein is. De temperatuur aan de oppervlakte blijft laag waardoor de sneeuw niet of nauwelijks smelt. Deze positieve terugkoppeling kan echter ook andersom werken, bijvoorbeeld wanneer de sneeuw oud wordt of bevuild raakt. Het albedo zal daardoor dalen en meer straling wordt geabsorbeerd. Door het overmatig smelten van sneeuw kunnen er meren ontstaan op de ijskap.De albedo van een object is het weerkaatsingsvermogen van dat object, gedefinieerd als de verhouding tussen de hoeveelheid opvallende en gereflecteerde (elektromagnetische) straling. Deze verhouding hangt in de eerste plaats af van het materiaal van het object, maar is ook afhankelijk van de golflengte van de straling. Zonder nadere aanduiding wordt meestal zichtbaar licht verondersteld. De term wordt vooral binnen de sterrenkunde en de klimatologie gebruikt.