Hoe zou een 'regen'boog eruit zien in druppeltjes stikstof, methaan of koolstofdioxde?

Koolstofdioxide heeft de onhebbelijke eigenschap direct van vast naar gas over te gaan (en vice versa). Er zijn dus geen kleine druppeltjes koolstofdioxide die een regenboog kunnen vormen.

Stikstof heeft een smeltpunt van -210 graden en een kookpunt van -196 graden Celcius. Dat betekent dat, wil er vloeibare stikstof aanwezig zijn op zo'n planeet, deze zich ergens tussen de baan van Saturnus en Uranus moet bevinden. Ik denk niet dat er voldoende zonlicht door de atmosfeer komt om dan in een frisse stikstof bui een regenboog zichtbaar te maken. Voor methaan geldt ongeveer hetzelfde als stikstof (smeltpunt -182 en kookpunt -164).

Als je de brekingsindexen van de stikstof en methaan zou kunnen vinden (in vloeibare toestand in de fictieve atmosfeer van de fictieve planeet) dan zou je daaruit kunnen afleiden hoe een regenboog er uit zou kunnen zien (vervang in onderstaande stukje lucht-waterovergang door betreffende atmosfeer - betreffende stof overgang):

>>> Afhankelijk van de brekingsindex van de lucht-waterovergang breekt het licht onder verschillende hoeken. Dit heet dispersie of kleurschifting. De grootte van de druppel speelt hier geen rol. Omdat de brekingsindex voor elke kleur verschilt, vallen de kleuren uiteen in deelbogen. Zeewater heeft een grotere brekingsindex dan zoet water (de waarde is 0,007 meer). Een regenboog in verstoven zeewater heeft daardoor een halve kegeltophoek die 0,8 graden kleiner is dan bij een regenboog door regenwater. <<<

Probleem is natuurlijk dat bij de stoffen die je noemt er nauwelijks een atmosfeer denkbaar is waarin er "regenbuien" van deze stoffen kunnen ontstaan (althans ik kan me daar vrijwel niks bij voorstellen). Verder zijn de betreffende brekingsindexen waarschijnlijk nergens te vinden omdat er geen toepassingen zijn waar je deze voor nodig zou kunnen hebben.