Hoe kan het dat je gezichtsveld voor de kleur blauw groter is dan voor de kleur groen?

Zonder met een bron te kunnen komen, kan ik je wel twee mogelijke verklaringen aan de hand doen die mij erg waarschijnlijk lijken - gewoon op grond van kennis van de werking van het oog.

De eerste verklaring heeft niet zozeer met kleur te maken - aan de rand van je gezichtsveld kun je immers geen kleuren onderscheiden. Het enige dat je daar kunt zien is lichtintensiteit ("grijstinten"). Maar de gevoeligheid van de betreffende staafjes (die het licht opvangen) hangt wel af van de kleur van het licht. Ze zijn gevoeliger voor blauwgroen licht dan voor rood licht. Het is best mogelijk dat de kleuren blauw en groen die jullie hebben gebruikt zodaig waren dat je een kleur blauw hebt gekozen waar de staafjes gevoeliger voor zijn dan voor de kleur groen die je hebt gekozen.

De tweede verklaring heeft te maken met de intensiteit van het licht. Als ik het even extreem mag stellen: stel je voor dat je een heel zwak groen schijnsel hebt vergeleken met een fel stralend blauw licht... dan is het natuurlijk logisch dat je "ontdekt" dat je dat blauwe licht beter ziet dan het groene licht. Nu zullen jullie natuurlijk niet zo'n extreem helderheidsverschil hebben gebruikt, maar heb je wel gecontroleerd of de intensiteiten van jullie blauw en groen wel gelijk waren?

Dit zijn de mogelijke verklaringen die ik op dit moment kan bedenken. Ik hoop dat je er iets aan hebt.
 

Toegevoegd na 2 minuten:
 
Er schiet me nog iets te binnen.

Als de proefpersoon een bril ophad of contactlenzen gebruikte, worden de kleuren "uit elkaar getrokken" tot allemaal regenboogjes. Recht vooruit en bijna recht vooruit merk je daar niets van, maar naarmate je meer door de rand van de bril of de lens kijkt, wordt het effect steeds sterker. Dit heet chromatische aberratie.

Jullie zaten precies aan de rand van het gezichtsveld te meten, en dat is nu juist de plek waar de chromatische aberratie maximaal is.