Karl Popper: de paradox van de tolerantie?

Ga voor het gemak uit van twee volkeren. Het ene volk is verdraagzaam tegenover alles en iedereen. Het andere is onverdraagzaam, en wil het eerste volk uitroeien.

Het verdraagzame volk is verdraagzaam. Dit volk verdraagt de bedoelingen van het andere volk.

Het onverdraagzame volk zal dus niet gehinderd worden in het langzaamaan uitroeien van het verdraagzame volk. (Het maakt hierbij overigens niet uit of het letterlijk om uitroeien (afslachten) gaat, of om het geleidelijk aan via indoctrinatie overhalen van mensen om ook onverdraagzaam te worden.)

Op die manier zal uiteindelijk niets overblijven van het verdraagzame volk. Alleen het onverdraagzame volk zal overblijven.

Toegevoegd na 1 minuut:
Om dit te voorkomen, zal het verdraagzame volk zich moeten verdedigen tegen het onverdraagzame volk.

Dat verdedigen betekent echter, dat het verdraagzame volk NIET meer zo verdraagzaam is. Immers, door jezelf te verdedigen, geef je aan dat je bepaald gedrag NIET verdraagt.

De conclusie is dus: om verdraagzaam te zijn, ontkom je er niet aan bepaald gedrag juist *niet* te verdragen.

Dit laatste is een paradox.

Als je altijd alles maar goed vind, wat er ook gebeurt en wat iemand ook vind en zegt,
en je accepteert dus ook iedereen die andere meningen en mensen niet accepteren, dan doe je daar dus niets tegen.
Dan zullen zij die wel willen vechten voor hun standpunten dus altijd winnen, tegen diegenen die er niet voor willen opkomen.
Het recht van de sterkste zeg maar. Degene met de grootste mond die wint.
Dan verliezen de verdraagzamen, de ultieme pacifisten, want die doen niets.

Het woord- en taal gebruik is complex. ik vereenvoudig de taal:

Mensen en hun samenleving die alles toelaten zullen worden vernietigd als ze zichzelf niet verdedigen tegen mensen die onverdraagzaam zijn (intolerant).

Het eerste deel van de zin "Wanneer je alles toelaat, dus ook van mensen die dit niet doen" heb ik weggelaten omdat dit dubbelop is.

Deze paradox is uit de jaren 80 bekend als het "cultuurrelativisme". Vrij uitgebreid beschreven door Ton Lemaire in zijn boek "De waarde van culturen". Het is nog steeds actueel. In het kort komt het er op neer dat een demokratie aan zichzelf ten onder kan gaan indien mensen die de demokratie af willen schaffen via demokratische middelen aan de macht komen. Populairder gesteld: het kind met het badwater weggooien of ook wel je in je eigen voet schieten.
De paradox van Popper zegt dus dat je zelf onverdraagzaam zijn moet om je verdraagzaamheid te verdedigen. Dat is dus principieel tegenstrijdig derhalve een paradox.

het is weliswaar een paradox, maar wel een waarheid als een koe.
dat is waarom we een knakker als Wilders geen enkele kans moeten geven. ik ga nu nog niet zo ver om te beweren, dat die de democratie zal afschaffen of inperken, maar ik wil hem daar ook niet de kans voor geven.

Eigenlijk is dit mijn dilemma van elke dag:
=> ik ben het eens met Iran, die zegt dat Iran vrij is om kernproeven te doen, ze zijn nog zo aardig om te zeggen voor de opwekking van elektriciteit, terwijl er elders overal kernwapens liggen.
=> Ik ben het eens met de Palestijnen inzake hun eigen staat, maar ik begrijp ook dat de Israëliërs om hun eigen veiligheid denken, Ik begrijp ook dat Jeruzalem een breekpunt is.
=> Ik vind dat Arabische burgers van Nederland volledig gelijkwaardig zijn aan Nederlandse burgers. Ik zie ook wel, dat er relatief veel rot-jochies van een bepaalde oorsprong rondlopen.
=> Ik ben ervoor dat iedereen vrij is om zich te kleden zoals ze dat willen, maar toch loop ik een stukje om al;s is een boerka zie aankomen.