Weet iemand iets over een theorie dat in het heelal alle mogelijke combinaties van leven mogelijk zijn, dus dat overal iemand/iets mist?

je hebt zelfs een serie over dat idee:

http://en.wikipedia.org/wiki/Sliders

De theorie gaat ongeveer zo:

Gooi duizend dobbelstenen. Alle mogelijke uitkomsten (een t/m zes) zullen er hier tussen zitten; het zou wel heel erg toevallig zijn wil dat niet zo zijn. Gooi oneindig veel stenen en iedere uitkomst zal zeker voor komen.

Bepaal op hoeveel mogelijke manieren een kubieke meter ruimte gevuld kan zijn met energie en materie. (Dat zijn heel veel mogelijkheden; geen idee hoe absurd veel.) Neem dat aantal mogelijkheden en vermenigvuldig met duizend. Als er zoveel verschillende willekeurige gevulde kubieke meters ruimte bestaan, zou het wel heel erg toevallig zijn wil het niet zo zijn dat iedere mogelijkheid ook echt bestaat. En als het universum oneindig groot is dan zal alles wat kan bestaan ook echt bestaan.

Dit klinkt als een van de interpretaties van de kwantumfysica.

Een van de vondsten van kwantumfysica is dat deeltjes op de kleinste schalen zich niet gedragen zoals wij op macroschaal gewend zijn. Waar wij in onze dagelijkse waarneming met zekerheid kunnen zeggen waar een object zich bevindt, en met welke snelheden deze zich voortbeweegt, is dit op kwantumniveau niet te bepalen, en geeft meer zekerheid in het een een grotere onzekerheid in het andere. Bovendien lijkt het erop dat de deeltjes niet eens één pad volgen, maar alle mogelijke paden tegelijk. Op kwantumschaal is sprake van waarschijnlijkheden van verschillende toestanden, en zijn de toestanden die we uiteindelijk ook daadwerkelijk waarnemen slechts de toestanden met de hoogste waarschijnlijkheid.

Wanneer men vervolgens gaat nadenken over de potentiële gevolgen van deze waarnemingen, is één van de voorgestelde verklaringen dat elk van deze mogelijkheden voorkomt, omdat er voor elke mogelijkheid een parallel universum ontstaat. Deze deelt dan alle eigenschappen met het "ouder"-universum tot op dat punt, waarna de beide universa een andere ontwikkeling zullen gaan volgen - omdat er nu een verschil tussen zit.

Deze interpretatie houdt dus ook in dat er inderdaad een heleboel universa zijn waarin jij een identiek of nagenoeg identiek leven hebt geleid. Maar dat er ook een heleboel universa zijn waarin jij nooit geboren bent.

Ik vermoed dat voor alle ontelbare mogelijkheden,die dan opdoemen,zelfs het heelal te kleinzal zijn. Heb er ooit iets over gelezen in een SF boek. Veronderstel,dat er nog meer bewoonde planeten zijn en dat dat ook voor hen opgaat!

Je hebt het over de stringtheorie met zijn dimensies, google er eens op en je komt een stuk verder.