Waarom noemen mensen hun kinderen 'kids'?

Ik vrees dat je compleet gelijk hebt met je anglicisme. Dat gekoppeld met het feit dat het veel korter is om kids te roepen ipv kinderen.

Ach tegenwoordig is het populair om engelse woorden te gebruiken,als je een uur televisie kijkt dan vliegen ook de engelse woorden je om de oren,waarom niet gewoon in nederlands vraag ik me ook weleens af?

Taal is nou eenmaal aan verandering onderhevig. Van invloed is onder andere de groep waarin je vertoeft. De generatie die nu kinderen heeft is met veel engels opgegroeid( school, tv, internet). Dat zie je dus ook terug in de spreektaal. Zal waarschijnlijk alleen maar meer en meer worden, deze engelse invloeden. Op zich wel jammer, omdat Nederlands toch ook erg veel mooie woorden kent, die de boodschap prima kunnen overbrengen.

Zelf gebruik ik het ook. Niet altijd, maar soms wel en dan vooral omdat het korter is. Het begint toevallig met dezelfde klank, dus dat maakt het ook makkelijker om het te gebruiken.

Het kriebelt ook bij mij alsof ze Engels sprekend in de wieg lagen; heel vervelende mensen.

Ik maak me er zelf ook weleens schuldig aan.
Ik denk dat het ook te maken heeft met een verschil in leeftijd van de kinderen.

Als iemand zegt dat hij iets met zijn kinderen gaat doen dan denk ik toch aan jongere kinderen.
Zegt diegene daarentegen dat hij met zijn kids op pad gaat denk ik al dat het minstens tieners of pubers zijn.

De wat oudere kinderen willen zelf ook graag voor wat voller aangezien worden.

Kids ligt wat makkelijker in de mond.

'Waar zijn de kinderen?'
'Waar zijn de kids?'

Maar het klopt het in anglicisme.
't Is niet voor niks dat het kabinet nu het Nederlands wil verankeren in de grondwet ;-).

Ik denk dat ik aansluit bij gootje en mik op ‘kids’ als een woord dat ‘jonge mensen’ serieuzer neemt dan ‘kinderen’. Kinderen klinkt ondergeschikt, hulpeloos, te jong voor van alles, bordje leegeten, vroeg naar bed en een soort apart. Kids zijn tekenfilmhelden, jonge hoofdrolspelers en volledig in staat zichzelf, en meestal ook hun ouders, te redden.
Overigens krijg ik VEEL MEER jeuk van managers en profilers die een assesment willen van het benchmarken. Yuk.

Ik denk dat de reden hiervoor niet veel zal verschillen van de reden waarom men zijn (uit de klauwen gegroeide) rekenmachine een computer noemt. De wandelstrook een trottoir. En z'n hartritmeversterker een pacemaker.

Ik zeg trouwens nooit 'kids', als ik het over mijn dochter heb.

Of je het kinderen of kids noemt heeft natuurlijk niets van doen met de werkelijkheid.

En om op je laatste vraag in te gaan, voor veel ouders is het hebben van )veel) kinderen wel degelijk een statussymbool, hoe abject dat ook mag zijn.

ja inderdaad het stond ook veel op de kerstkaarten vorige kerst dus de namen van de ouders en de "kids"hahah ja als je 3 kinderen hebt en ze hebben lange namen en je moet 50 kaarten schrijven is kids korter en sneller. Maar ik denk dat het iets van deze tijd is . Het is engels ,en we gaan steeds meer engelse woorden gebruiken lijkt het. see you ;)

Ik denk dat het over een tijdje een gewoon geaccepteerd woord is, al dan niet met een ingeblikte lach. En dat er heel wat minder ergernis over zal zijn. Erger jij je nog aan het woord baby in het Nederlands?

"Ergerlijk Engels of natuurlijk Nederlands
Peter Burger

Engelse woorden in onze taal: voor de een zijn het handige hebbedingetjes, zoals een horloge dat ook het weer voorspelt, voor de ander een soort bisamratten die op het punt staan een fatale dijkdoorbraak te veroorzaken in het Nederlandse taallandschap. En voor een derde zijn het gewoon woorden die even veel waard zijn als alle andere, zoals voor een bioloog het ene vlindertje niet meer waard is dan het andere kevertje.

Meestal is die derde een taalkundige.

Maken taalkundigen zich dan nooit druk over Engelse woorden? Natuurlijk wel, al weten ze beter dan anderen dat een Deltaplan voor de taal overdreven is. Mij stoort het bijvoorbeeld niet dat mijn dochter tot voor kort een baby was en in een box zat. Maar wel dat haar plastic speeltuig met toetertjes en belletjes een activity center heet. Ook erger ik me aan mensen die hun kinderen kids noemen. Niet omdat dat Engels is, maar om de afgesleten leukigheid van dat woord. Die zit hem niet in de Engelse herkomst: kroost en koters zijn zo lang geleden geleend uit het Frans en het Jiddisch dat ze door en door Nederlands lijken, maar daarbij hoor ik hetzelfde ingeblikte gelach.

Waarom is het ene Engelse woord ergerlijker dan het andere? Verblijfsduur heeft daar veel mee te maken: hoe langer een leenwoord meegaat, hoe minder aanstoot het geeft. Boxen kennen we minstens een halve eeuw, baby's al sinds pakweg 1900. Je moet wel een hele starre purist zijn om alle baby's en boxen in te willen ruilen voor zuigelingen en loophekken. Activity center is jonger: het lijkt me een vinding van de laatste tien jaar. Bovendien is het langer - nog een factor die de irritatie verhoogt."

Sinds de wereld kleiner is geworden en de mensen op eenvoudige manier met andere culturen en talen in aanraking komen, is het niet te voorkomen dat ze ook woorden en gewoontes van elkaar overnemen. De Amerikanen nemen Delfts blauw en windmolentjes mee naar huis, wij eten met stokjes zoals de Aziaten doen en op die manier neem je ook woorden van elkaar over. Daarnaast is een taal een levend iets. Als een Nederlander uit 1850 het huidige Nederland zou binnen stappen zou hij zich niet meer verstaanbaar kunnen maken. Daar heb mee te dealen (daar heb je er weer een) of je wilt of niet. Ook de immigranten uit Afrika en Midden Oosten die momenteel in Nederland wonen nemen hun cultuur en taal me, en of je het wilt of niet, ook daarvan zullen de Nederlanders woorden en gewoontes overnemen. Dus daarom.
Zo en nu ga ik eerst even Nasi Goreng eten dat mijn vrouw klaar heeft gemaakt, of je het leuk vind of niet. Ik vind het in ieder geval lekker.

Betrap me daar ook vaak op, en zeg dit omdat kinderen zo een lang niet erg lekker rollend woord is dus heeft niks met flits of popu te maken bij mij dan.
Taal is erg aan verandering onderhevig (lees maar eens een boekje uit 1948 rooken, en spooken) en met internet wordt de voertaal ook weer iets anders.

Persoonlijk erger ik me aan het woord überhaupt en "je ding doen" en "druk druk druk" doe je toch op de wc?

Waarom zet ik een muts op mijn hoofd?

Je doet het wel, of je doet het niet.

Toegevoegd na 1 minuut:
Ik kan me praktisch gezien overigens wel voorstellen dat stotteraars bijvoorbeeld de voorkeur zullen geven aan kids. En ik vind kinderen gewoon geen mooi woord; heb er kinders van gemaakt.

Het is stoer (ik praat Engels) en afstandelijk en daarmee losgekoppeld van emotie (vreemde taal heeft minder gevoelswaarde).

Het is een trend in de maatschappij om stoer, afstandelijk en emotieloos te zijn. Alles moet kunnen, en we zijn geen watjes, die geraakt worden door gevoelens. Het is jammer dat dit ook weerspiegeld wordt in het praten over (en het gedrag naar) de eigen kinderen.

Klinkt gezellig.