Als het Engels voor 60% Frans is ( Anglo-French) waarom is het dat een germaanse taal en niet een romaanse taal?

Het Engels is oorspronkelijk ontstaan uit het Oud-Engels wat werd overgebracht door de Angelsaksen en Vikingen. Dit waren Germaanse stammen. Pas in het jaar 1066, toen de Fransen in Engeland kwamen, werd een groot deel beïnvloedt door het Oudfrans, maar de grammatica is grotendeels nog Germaans gebleven. Dus ondanks dat 60% van de leenwoorden uit het Frans komt is het een Germaanse taal door de grammatica.

Het is geen absolute waarheid, maar meestal kun je aan het gebruik van de cijfers tot twintig ook merken of een taal overeenstemt met een andere.

Het Nederlands en Vlaams zijn daar erg problematisch in omdat zelfs boven de 20 we ook omgekeerd gaan lezen en bijv. zeggen 'vijfendertig' terwijl we van links naar rechts lezen 'drie vijf'.

In het Engels heb je dit beperkter maar zeg je bij 17 tot en met 19 nog 'seventeen' uptil 'nineteen' uitspreekt waar je in het Frans overschakelt naar de uitspraak 'dix-sept' tot 'dix-neuf' al zegt. Vanaf thirteen is het Engels trouwens al die logica aangegaan, maar het Frans heeft heel wat meer eigen woorden tot en met seize.

En dan heb je ook de grammaticale constructies die erg verschillen en die net maken dat omgekeerd Engels gemakkelijker leerbaar lijkt voor ons (Nederlandstaligen) dan Frans, alsook het ontbreken van geslachten en bij de plaats van de meeste bijvoeglijke naamwoorden de wissel (une belle fille, une fille extra-ordinaire, un beau garçon, un garçon adulte - kortere adjectieven dikwijls ervoor, maar in Frans Vlaanderen merk je dan dat ze toch 'rond point' en 'rouge porte' zeggen en aansluiten bij ons i.p.v. 'point rond' en 'porte rouge' wat verder in Frankrijk).

Het kernverschil dat je aanhaalt is dat in het Engels en in het Nederlands men koos voor niet alleen de basisgrammatica maar voor UITBREIDING van de woordenschat (vocabularium) en daardoor heb je bijna voor elk Keltisch woord ook een eerder Frans aandoende tegenhanger, idem voor het Nederlands en hierdoor hebben zowel het Engels als het Frans méér woorden. Bovendien kwam dit pas recenter in de geschiedenis.

Als je dit dan gaat vergelijken met Arabisch en Hebreeuws zijn daar nog veel minder woorden en moet je opletten met elke vertaling.

Neem nu:
Ik mis je = I miss you. Tot daar gaat het goed. Maar in het Frans:
Tu me manques. Is eigenlijk al een heel ander vorm.

Vandaar dat je, als je veel Frans spreekt, je je ook anders 'voelt' in het Frans als je de taal niet als moedertaal mee hebt. Idem voor elke taal eigenlijk. Als je echt gevoelens wil uitdrukken, komt trouwens elke taal tekort.

Zelfs een aap voor jou is niet de aap die dat begrip bij mij oproept.