Wat kun je het beste doen als je moet kiezen tussen iemand die je net kent en mogelijk een soulmate is en mijn huidige partner?

schrijf 10 goede en 10 slechte kanten van je vriend/relatie op en 10 goede en 10 slechte redenen om met een ander iets te beginnen, dan wordt de keus makkelijker en overzichtelijk.

Op het moment dat je gevoelens krijgt voor een ander, of er is een klik met een ander dan is er al iets mis met je relatie. Als alles goed is met je huidige partner kan je, in een normale situatie, geen liefdes gevoel krijgen voor een andere persoon. Of het moet gewoon een vriendschap zijn en je kan die gevoel niet goed onderscheiden.

"Mogelijk ", "toevallig" het is allemaal nogal vaag he.
Neem geen overhaaste beslissingen, zoals je al zegt:het gras is groener..
Wat geeft de nieuwe relatie wat je nu niet hebt. En had je dat toevallig aan het begin van je huidige relatie wel? Is het nieuwe gewoon spannend?
Zet de relaties naast elkaar, kik hoe je huidige relatie veranderd is, en of je die nog nieuw leven in wil blazen. wat je niet moet doen is doorsudderen en niet kunnen /willen kiezen. Wees eerlijk naar je partner, dat heeft hij verdiend (denk ik toch), dus eerst het een beeindigen voor je aan het ander begint

Het verstandigste lijkt het mij om de tijd die je zou stoppen in het leren kennen van die andere persoon eens echt in je huidige relatie gaat stoppen. Als de passie even wat minder is komt dan van twee kanten. Dus net zo hard van die van jou. Als jij er voor zorgt dat het weer leuker wordt en er weer wat passie terugkomt, dan zal je partner dit echt wel oppikken en er ook weer meer moeite voor willen doen.

Want inderdaad lijkt het gras altijd groener aan de andere kant. Maar als je nu hier niet op in gaat zal je zien dat je over een maand blij bent met je beslissing omdat die andere persoon toch niet zo super geweldig leuk blijkt te zijn als jij nu in eerste instantie dacht.

Mij lijkt het meest voor de hand liggende, dat je dit met je huidige partner bespreekt.
Vertelt, dat je iemand hebt leren kennen, en dat je zo goed met elkaar kunt praten, en dat je hem beter wilt leren kennen. Zeg, wanneer je met hem afspreekt, en ook, hoe laat je denkt thuis te zijn, zodat je huidige partner weet waar hij aan toe is : wanneer je op pad bent met je nieuwe kennis, en ook, wanneer niet : zo blijft het transparant en eerlijk en integer, zoals jij dat graag wilt.

Het is tenslotte niet zo, dat je als partners als een siamese tweeling aan elkaar vastgegroeid zit (joined at the hip), en ook niet zo, dat je, omdat je een partner hebt, nooit meer een ander mens zou mogen leren kennen.

Als het maar in alle eerlijkheid gebeurt, óók, als je merkt, dat je verliefdheidsgevoelens gaat krijgen voor de nieuwe kennis. Ook dit kan je met je huidige partner bespreken.

Hij kan dan ook kiezen, hoe hij wil reageren. Een stapje (of een páár stapjes!!) harder lopen voor jullie relatie, je steunen en opvangen, evt. jaloeziegevoelens bespreken met jou - het zou een verrijking van jullie relatie kunnen zijn, als jullie allebei groeien in het besef, dat je de ander een zo rijk mogelijk leven gunt.

En mocht je ontdekken, dat er iets heel erg mist in je relatie met je huidige partner, en de nieuwe kennis een heel belangrijke rol gaat spelen in je gedachten en je gevoel, dan kan je huidige partner ook zijn conclusies trekken, en zijn eigen beslissing nemen, hoe hij hiermee om wil gaan, zelfs óf hij hiermee om wil gaan, of z'n biezen pakt en met de noorderzon verdwijnt.
En als jij zou besliisen een einde aan je huidige relatie te maken, dan weet hij, waar het vandaan komt, en heeft alle kans gehad zich te verweren. Je stelt hem dan niet opeens voor een voldongen feit, waardoor hij met duizenden vraagtekens blijft zitten als jullie uit elkaar zouden gaan.

Want ik vind, dat je dag voor dag kiest voor je relatie, en niet uit gewoonte bij elkaar blijft hangen. Daarvoor is het leven té kort, en daarvoor gebeurt er dag in dag uit teveel in je leven, om je kop in het zand te steken, of met een partner in een glazen kooitje te gaan zitten kijken, hoe het leven aan jullie voorbij gaat.

persoonlijk denk ik:

met je partner aan je relatie werken en open kaart spelen over waarom jij deze relatie niet meer bevredigend vind.
dan zou je er samen aan kunnen werken en geef je je partner een kans om hierin zijn steentje bij te dragen.


als een pers waarmee het klikt en waarmee je uren kan praten een reden is om een relatie te verbreken (of hier ook maar over te denken) dan zou je jezelf af kunnen vragen waarom je toch zo;n ingrijpende gedachte komt en of je wel zo stabiel bent als partner.

kom je er niet uit vraag het partner als je echt integer bent. misschien komt deze wel met een oplossing.

overigens kan het ook een verschil maken als je leert te aanvaarden dat je in elke situatie jezelf af kan vragen 'wat/hoe had het kunnen zijn of worden'.

dit is niet relevant, want dingen zijn zoals ze zijn.

Voor mij is het duidelijk, dat je op dit moment iets mist bij je huidige partner. Vraag je eens af wat dat precies is en of je dat wat je mist in het verleden wel bij je huidige partner vond. Wanneer je die gevoelens vroeger bij je huidige partner ook had is het tijd om dat kenbaar te maken en te kijken hoe hij erop zal reageren en probeer er dan aan te werken. Heb je die gevoelens nooit bij je huidige partner gehad, dan weet je ook genoeg en kan je hieruit je conclusies trekken. Besef wel dat zoals je zelf al zegt dat het gras bij de buren altijd groener is. Ik weet niet wat voor contant je momenteel hebt bij je soulmate. Heb je hem al in het echt gezien, is het alleen via msn o.i.d? In het laatste geval kan het ook bedrog zijn en doen mensen zich vaak mooier voor als dat ze zijn. Ga niet over 1 nacht ijs. Duidelijk is dat je wat mist in je relatie en je een soort bent gaan zoeken naar prettige momenten en wel de aandacht krijgt die je bij je huidige partner misschien niet hebt op dit moment. Dit kan vele oorzaken hebben en besef je dat niemand je dwingt om nu te kiezen. Goed dat je het contact even verbroken hebt en even de dingen op een rijtje wilt zetten en dan zeker geen foute beslissingen gaat nemen. Gooi je oude schoenen niet weg, voordat je zeker weet dat de wegen die je met je "ouwe gympies" bewandeld hebt net zo mooi en lang zullen zijn zoals je dat mogelijk met je "nieuwe gympies" gaat doen en van plan bent."Thrust me... I've been there!"........

Het ontmoeten van een soulmate en het gevoel er bij, heeft niets te maken met verliefd zijn of lief hebben.
Het zijn twee totaal verschillende dingen.
Een soulmate komt even je leven in en zal er ook weer uit verdwijnen, het is geen basis voor een relatie.
In sommige gevallen kan je, je soulmate, ook voor langere tijd in je omgeving hebben.
Meestal geeft dit veel verwarring voor je relatie en omgeving.
Een Soulmate moet je dus niet zien als een nieuwe relatie.
Blijf bij je eigen relatie en kies niet voor een spiritueel alternatief.

Waarom zou je perse een relatie met je - misschien - sopulmate willen. Moet het perse een relatie zijn? Kan het niet gewoon een dierbare vriend zijn of iets er tussenin? Waarom moet je perse afscheid van iemand nemen, omdat hij toevallig van het andere geslacht is? Kan het niet en/en zijn ipv of/of?

Jouw leven is van jou. Het is niet Zwart, het is niet Wit, het heeft vele Kleuren! Hoe zou je het zelf het liefst invullen? Als je sex wegdenkt dan is elke vriendschap normaliter mogelijk of is je vriend al jaloers als je naar een ander kijkt? Ik weet dat hier een taboe op rust bij veel mensen, maar ik ben van mening dat je, onafhankelijk van geslacht, leeftijd uiterlijk, etniciteit of geaardheid, gewoon met elkaar om moet kunnen gaan, no matter what. Het zou toch een zaai zooitje worden als je je hele leven lang maar met alleen je familie, je gezin en je man mag omgaan. Daarbuiten zijn zoveel interessante mensen en dierbare vriendschappen die wachten. Jij kunt leven zoals jij wilt leven.

Wat ik bij moeilijke beslissingen doe is mezelf een paar dagen terugtrekken in een bungalowpark of de natuur of ergens anders waar ik ongestoord kan nadenken en tot mezelf kan komen. Dan zie ik dingen vaak heel helder en kan ik voor mezelf het juiste besluit nemen.

Wat hierboven staat is mijn mening. Het jouwe kan daar haaks op staan... Maar meis, doe wat je gelukkig maakt. Want dat is wat telt. Tuurlijk telt het gevoel van je vriend. Maar als jij er doodongelukkig onder wordt, dan weet jij wel wat je had moeten kiezen.

Zelf zou ik bevriend blijven met mijn soulmate. Ik zie geen reden waarom dat niet zou kunnen.

Tjah...dit kan de beste overkomen natuurlijk. Ik denk dat je echt moet gaan nadenken over wat nu eigenlijk het probleem is. Als het een soulmate is is het naar mijn mening totaal geen bedreiging. Ik heb het vermoeden dat jullie wellicht al een paar stappen te ver zijn gegaan waardoor je je nu niet goed voelt en hebt gebroken met de jouw soulmate. Ik wil je hiermee niet kwetsen maar ik ben een alleenstaande vrouw en er zijn vele mensen waarmee ik in aanraking kom (en niets doe uit principe!)die gebonden zijn en spanning zoeken. Die spanning is altijd van korte duur want na een x-periode gaan ook gewoon die vuile onderbroeken de wasmachine in. Ik zou zeggen gooi die gedachten eens overboord, gooi de energie in jouw relatie, doe eens gek! Wees positief en als je alles hebt geprobeerd inclusief praten met jouw partner dan is het tijd om keuzes te maken. Op de wereld loopt echt niet 1 soulmate hoor! Succes en geniet van de dag!

Laat de tijd je helpen.
Je weet veel over de een en hebt sterke gevoelens bij de ander.
Soulmates zijn vaak heel goede vrienden maar niet per se goede minnaars/partners.
Als je dan in een verliefdheid fase waar de hormonen je gevoel zeer sterk beinvloeden, gaat besluiten, kan het zijn dat dit besluit later de verkeerde keuze kan zijn.
Wat je kunt doen , is eerlijk zijn tegenover je huidige partner.
dat je een hechte vriendschap hebt (dat kan ook tussen man en vrouw bestaan) en je behoefte hebt aan het begrepen worden, zal je partner waarschijnlijk kunnen begrijpen.
Je gaat pas over de grens als je je verliefdheid lichamelijk gaat uiten zonder dat in overleg met je partner te doen.
Het kan echter zijn dat je een platonische vriendschap met je soulmate hebt en je de partnerrelatie met je huidige vriend onderhoudt.

Nadat de verliefdheid over is en er of genegenheid of een houden van is ontstaan , lijkt het me duidelijk hoe de kaarten geschut zijn.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is, doe geen onomkeerbaar domme dingen zolang je hormonen je objectiviteit en beleving fors vertekenen.

Heel veel mannen zijn aan het begin van hun relatie een heel stuk spraakzamer dan na enige tijd.
Dat kan ook voor je soulmate gelden!!

Toegevoegd na 5 minuten:
laat ik een anekdote vertellen:
Een vrouw en een man staan voor de ambtenaar van de burgerlijke stand.

De bruidegom kijkt naar zijn geliefde en denkt "ik hoop dat ze nooit verandert". Dat doet ze echter WEL.

De vrouw kijkt naar haar geliefde en denkt, ;" Oh, die verander ik nog wel" Dat doet hij echter NIET.

Misschien heb je hier wat aan.
Niets is beledigend bedoeld.